Boş bir dakikasını bile boşa harcamayan Matt Fitzgerald, hafta içi bir sabah Mazda CX-90'ının ikinci sırasına çıkıyor ve başka bir kitap üzerinde çalışmak için MacBook'unu açıyor.
52 yaşındaki Bay Fitzgerald yazar, konuşmacı, antrenör gibi pek çok şeydir ama hepsinden önemlisi üretkendir. Çoğu koşu, dayanıklılık sporları ve beslenmeyle ilgili olan 34 kitabın yazarı veya ortak yazarıdır. Erken yazıyor. Sık sık yazıyor. Çok yazıyor.
“Bazen bir düzine şey üzerinde B-artı çalışırken üç veya dört şey üzerinde A-artı çalışma yapıyormuşum gibi hissediyorum” dedi. “Ama ben olduğum kişiyim. Her zaman elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığım birkaç şey oluyor ve bunun yeterli olduğunu düşünüyorum.”
Bay Fitzgerald'ın ince, atletik bir yapısı, kimliğinin başka bir yönünü ima ediyor: uzun mesafe koşucusu. Bu alanda da başarılı oldu ve 50 maraton tamamladı; en hızlı süresi 2 saat 39 dakika 30 saniye oldu. Bir zamanlar Arizona'nın Flagstaff kentinde SUV'unu park ettiği sessiz, karla kaplı sokakta koşu yapıyordu.
Bunun yerine Bay Fitzgerald, Winnipeg, Manitoba'dan 48 yaşındaki yönetim danışmanı John Gietzel'in gevşemeyi bitirmesini bekledi, böylece dizüstü bilgisayarını kapatıp ona bir dizi yokuş sprintinde koçluk yapabilecekti. Kendisine gelince, Bay Fitzgerald üç yıldır pek egzersiz yapmadı.
Bay Fitzgerald, “Hastalanmasaydım muhtemelen bunu yapmazdım” dedi. “Ama şaşırtıcı derecede ödüllendirici buldum.”
Bay Fitzgerald'ın uzun süredir devam eden Kovid ile mücadelesi onu önemli açılardan kişiliğini ve faaliyetlerini yeniden tanımlamaya zorladı. Bu süreçte, eşi Nataki ve günde 45 ile 115 dolar arasında kazanan bir grup eğlence amaçlı koşucuyla birlikte yaşadığı Flagstaff'taki evinde Dream Run Camp adında bir iş kurarak dolaylı bir mutluluk duydu. Dört konuk odasından birinde kalışınızın ücretini ödeyin ve onun size koçluk yapmasına izin verin.
Uzun vadeli vizyonunu paylaşan Bay Fitzgerald, “Bir etkinlik yaratmaya çalışıyorum” dedi: “Birkaç yıl sonra, dünyadaki herkes Dream Run Camp'i duydu ve bunda mistik bir şeyler var. Hepsi bu.” iyi bir hava.”
Her sabah grup koşuları düzenliyor. Her öğleden sonra “Rahatsız Edici Rahatsızlık” ve “Zor Eğlence” gibi konularda PowerPoint sunumları yapmak için yazı odasından çıktığında “koçunun ofis saati” vardır. Bay Fitzgerald'ın “rüya koşucuları” olarak adlandırdığı kampçıları, 12 haftaya kadar istedikleri kadar kalabilirler.
Uzaktan çalışmasına olanak tanıyan bir işi olan Bay Gietzel, 10 Şubat'taki Mesa Maratonu'na antrenman yapabilmek için yaklaşık bir ay burada kalacak. Bay Fitzgerald bitiş çizgisinde olmayı planlıyor.
Bay Gietzel, “Burada bir tür sihir var” dedi. “Ben hissediyorum.”
Bay Fitzgerald o zaman bunu bilmiyordu ama şimdi Şubat 2020'deki ABD Olimpiyat Maratonu Denemelerinin hayatını değiştirdiğine inanıyor. Etkinlikten önce bazı tanıtım gösterileri yapmak ve ardından denemelerin ertesi günü Publix Atlanta Maratonunda yarışmak için Atlanta'ya gitmişti. “Bu hafta sonu çok eğlenceliydi” dedi.
Bay Fitzgerald eve döndükten sonra hastalandı. Karısı da kısa sürede hastalandı. Her ne kadar tüm bunlar evde testlerin başlamasından ve hükümetin yaygın şekilde kapatılmasından önce gerçekleşmiş olsa da, her ikisi de Kovid'e yakalandıklarına inanıyor.
Nataki Fitzgerald, “Hastaneler aşırı kalabalık olduğu için ikimiz de evde kaldık ve iyileştik” dedi.
Bay Fitzgerald, yavaş yavaş eski yaşam tarzına dönmeden önce yaklaşık bir ay boyunca kendini çok kötü hissetti – “Şimdiye kadar yaşadığım en hastaydı” dedi. Aslında 2020 yazı boyunca sorunsuz koştu ve antrenman yaptı.
“Ve sonra her şey gizemli bir şekilde ortaya çıkmaya başladı” dedi. “Nörolojik semptomlarım nefes kesiciydi. Hiçbir şey yapamadım. Yazamadım. Antrenman planı oluşturamadım. İnsanlarla etkileşime girmek istemedim.
Long Kovid hakkında hala bilinmeyen çok şey var. Yorgunluk, bilinç bulanıklığı ve inatçı baş ağrıları gibi semptomların virüsten kaynaklanıp kaynaklanmadığını belirleyecek bir test olmasa da Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine göre Uzun Kovid haftalar, aylar hatta yıllar sürebilir.
Bay Fitzgerald, nörolojik sorunlarının son aylarda düzeldiğini söylemesine rağmen hâlâ kronik yorgunluk ve “egzersiz sonrası halsizlik” sorunu yaşıyor, bu da herhangi bir fiziksel efor sırasında kendini kötü hissettiği anlamına geliyor.
“Tam olarak bir dayanıklılık sporcusu olarak istediğiniz hastalık” dedi.
Geçen yılın başlarında kendini yeniden koşmaya başlayacak kadar iyi hissetti. Altı hafta boyunca iş yükünü kademeli olarak arttırdıktan sonra 30 dakika boyunca koşabildi.
O zamandan beri kısa mesafelerden fazla koşmayan Bay Fitzgerald, “Sonra dip yine düştü” dedi.
Tüm hayatı sporun etrafında dönen biri için bu durum kafa karıştırıcıydı. Bir koşucu olarak en sevdiği deneyimlerden birini, Flagstaff merkezli, birinci sınıf mesafe koşucularından oluşan bir ekip olan HOKA NAZ Elite ile 2017 Chicago Maratonu için kendini “sahte profesyonel koşucu” olarak ilan eden 13 haftalık antrenmanı hatırladı. Bay Fitzgerald, 46 yaşında maratonda kişisel rekorunu kırarak ve bununla ilgili bir kitap yazarak, takımdaki zamanını Run the Dream (Rüyayı Koşmak) yazarak sonlandırdı.
Bay Fitzgerald, uzun süren Kovid'in etkileriyle mücadele ederken Flagstaff'ta bu deneyimi düşündü. Artık koşamayacağını biliyordu – en azından yakın zamanda – ancak uzmanlığını başkalarına koçluk yapmak için kullanarak işin içinde kalmanın bir yolunu hayal edebiliyordu.
Karısını Kaliforniya'daki hayatlarından vazgeçip koşucular için yüksek dağların merkezi olan Flagstaff'a taşınmaları gerektiğine ikna ettikten sonra, Bay Fitzgerald ilk kampçılarını – kusura bakmayın rüya koşucularını – geçen Mayıs ayında karşıladı. Şu ana kadar 30'a yakın misafir ağırladı.
HOKA NAZ Elite genel müdürü Ben Rosario, “Onu fikirlerini hayata geçiren biri olarak tanıyorum” dedi.
Koşu kampları tam olarak yeni bir kavram değil. Seçkin bir mesafe koşucusu olan Steph Bruce ve kocası Ben, her yaz Flagstaff'ta koşucular için bir haftalık bir kamp düzenliyor. Ülke çapında sayısız başkaları var.
Dream Run Camp'in farkı Bay Fitzgerald'ın rüya koşucularının onun evinde yaşamasıdır.
Duvarlar en iyi koşucuların sanat eserleriyle dekore edilmiştir. Hiperbarik odası ve vibroakustik terapi yatağı adı verilen bir cihazın bulunduğu ortak bir iyileşme alanı bulunmaktadır. Garajı yüksek kaliteli fitness ekipmanlarıyla donatılmıştır. Arka bahçede sauna ve sportif yüzme için küçük bir havuz bulunmaktadır. Bay Fitzgerald ve karısı bitişikteki bir misafir evinde yaşıyor.
“Bunun tanıtımını yapmak zor” dedi. “Dream Camp'e gelin ve biraz sıkılın! Koşmak için harika olacak!”
“Fakat bunda bazı gerçekler var. Buraya gelen, normal hayatlarından kopmuş insanlar görüyorum ve burada birkaç gün kaldıktan sonra akışkan hale geliyorlar.”
Bay Fitzgerald bazı sınırlamalarıyla barışık görünse de sonsuza kadar seyirci kalmayı kabul edemez.
Yılbaşı gecesi gece yarısından kısa bir süre sonra, Ekim ayı sonlarında Arizona'nın Fountain Hills kentinde düzenlenen 100 kilometrelik bir ultramaraton olan Javelina Jundred'e kaydolmak için aşağıya bilgisayarının başına gitti. Bay Fitzgerald bunun kulağa ne kadar uygunsuz geldiğini kabul etti.
“Şu anda tam anlamıyla bir adım bile yürüyemiyorum” dedi.
Açıklama olarak Bay Fitzgerald, Charles Barkley'in NBA'deki son sezonunu gösterdi. Bay Barkley sezonun başındaki bir maçta kuadriseps tendonunu yırttıktan sonra geri döneceğine söz verdi.
Aslında, sakatlığından yaklaşık dört ay sonra, Bay Barkley son bir maçta oyuna geri döndü ve bir vuruşta basket attı. Duruşmayı ayakta alkışlayarak terk etti.
Bay Fitzgerald kendi yöntemiyle aynısını yapmak istediğini söyledi. Hatta yazmak istediği kitabı için bir çalışma başlığı bile var: “Koşmak İçin Ölmek: Hasta Bir Sporcunun Son Bir Bitiş Çizgisi Arayışı.”
“Bunu iyileşdiğim için yapmıyorum” dedi. “Bunu yapıyorum çünkü o benim Olumsuz iyileşiyor.”
Bay Fitzgerald kendi başına yarışmayı beklemiyor. Mesafeyi kat etmesi gerektiği anlamına gelse bile, yalnızca etkinliğin 29 saatlik süresi içinde bitirmek istiyor.
“Sadece hayatta kalabilirim” dedi.
52 yaşındaki Bay Fitzgerald yazar, konuşmacı, antrenör gibi pek çok şeydir ama hepsinden önemlisi üretkendir. Çoğu koşu, dayanıklılık sporları ve beslenmeyle ilgili olan 34 kitabın yazarı veya ortak yazarıdır. Erken yazıyor. Sık sık yazıyor. Çok yazıyor.
“Bazen bir düzine şey üzerinde B-artı çalışırken üç veya dört şey üzerinde A-artı çalışma yapıyormuşum gibi hissediyorum” dedi. “Ama ben olduğum kişiyim. Her zaman elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığım birkaç şey oluyor ve bunun yeterli olduğunu düşünüyorum.”
Bay Fitzgerald'ın ince, atletik bir yapısı, kimliğinin başka bir yönünü ima ediyor: uzun mesafe koşucusu. Bu alanda da başarılı oldu ve 50 maraton tamamladı; en hızlı süresi 2 saat 39 dakika 30 saniye oldu. Bir zamanlar Arizona'nın Flagstaff kentinde SUV'unu park ettiği sessiz, karla kaplı sokakta koşu yapıyordu.
Bunun yerine Bay Fitzgerald, Winnipeg, Manitoba'dan 48 yaşındaki yönetim danışmanı John Gietzel'in gevşemeyi bitirmesini bekledi, böylece dizüstü bilgisayarını kapatıp ona bir dizi yokuş sprintinde koçluk yapabilecekti. Kendisine gelince, Bay Fitzgerald üç yıldır pek egzersiz yapmadı.
Bay Fitzgerald, “Hastalanmasaydım muhtemelen bunu yapmazdım” dedi. “Ama şaşırtıcı derecede ödüllendirici buldum.”
Bay Fitzgerald'ın uzun süredir devam eden Kovid ile mücadelesi onu önemli açılardan kişiliğini ve faaliyetlerini yeniden tanımlamaya zorladı. Bu süreçte, eşi Nataki ve günde 45 ile 115 dolar arasında kazanan bir grup eğlence amaçlı koşucuyla birlikte yaşadığı Flagstaff'taki evinde Dream Run Camp adında bir iş kurarak dolaylı bir mutluluk duydu. Dört konuk odasından birinde kalışınızın ücretini ödeyin ve onun size koçluk yapmasına izin verin.
Uzun vadeli vizyonunu paylaşan Bay Fitzgerald, “Bir etkinlik yaratmaya çalışıyorum” dedi: “Birkaç yıl sonra, dünyadaki herkes Dream Run Camp'i duydu ve bunda mistik bir şeyler var. Hepsi bu.” iyi bir hava.”
Her sabah grup koşuları düzenliyor. Her öğleden sonra “Rahatsız Edici Rahatsızlık” ve “Zor Eğlence” gibi konularda PowerPoint sunumları yapmak için yazı odasından çıktığında “koçunun ofis saati” vardır. Bay Fitzgerald'ın “rüya koşucuları” olarak adlandırdığı kampçıları, 12 haftaya kadar istedikleri kadar kalabilirler.
Uzaktan çalışmasına olanak tanıyan bir işi olan Bay Gietzel, 10 Şubat'taki Mesa Maratonu'na antrenman yapabilmek için yaklaşık bir ay burada kalacak. Bay Fitzgerald bitiş çizgisinde olmayı planlıyor.
Bay Gietzel, “Burada bir tür sihir var” dedi. “Ben hissediyorum.”
Bay Fitzgerald o zaman bunu bilmiyordu ama şimdi Şubat 2020'deki ABD Olimpiyat Maratonu Denemelerinin hayatını değiştirdiğine inanıyor. Etkinlikten önce bazı tanıtım gösterileri yapmak ve ardından denemelerin ertesi günü Publix Atlanta Maratonunda yarışmak için Atlanta'ya gitmişti. “Bu hafta sonu çok eğlenceliydi” dedi.
Bay Fitzgerald eve döndükten sonra hastalandı. Karısı da kısa sürede hastalandı. Her ne kadar tüm bunlar evde testlerin başlamasından ve hükümetin yaygın şekilde kapatılmasından önce gerçekleşmiş olsa da, her ikisi de Kovid'e yakalandıklarına inanıyor.
Nataki Fitzgerald, “Hastaneler aşırı kalabalık olduğu için ikimiz de evde kaldık ve iyileştik” dedi.
Bay Fitzgerald, yavaş yavaş eski yaşam tarzına dönmeden önce yaklaşık bir ay boyunca kendini çok kötü hissetti – “Şimdiye kadar yaşadığım en hastaydı” dedi. Aslında 2020 yazı boyunca sorunsuz koştu ve antrenman yaptı.
“Ve sonra her şey gizemli bir şekilde ortaya çıkmaya başladı” dedi. “Nörolojik semptomlarım nefes kesiciydi. Hiçbir şey yapamadım. Yazamadım. Antrenman planı oluşturamadım. İnsanlarla etkileşime girmek istemedim.
Long Kovid hakkında hala bilinmeyen çok şey var. Yorgunluk, bilinç bulanıklığı ve inatçı baş ağrıları gibi semptomların virüsten kaynaklanıp kaynaklanmadığını belirleyecek bir test olmasa da Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine göre Uzun Kovid haftalar, aylar hatta yıllar sürebilir.
Bay Fitzgerald, nörolojik sorunlarının son aylarda düzeldiğini söylemesine rağmen hâlâ kronik yorgunluk ve “egzersiz sonrası halsizlik” sorunu yaşıyor, bu da herhangi bir fiziksel efor sırasında kendini kötü hissettiği anlamına geliyor.
“Tam olarak bir dayanıklılık sporcusu olarak istediğiniz hastalık” dedi.
Geçen yılın başlarında kendini yeniden koşmaya başlayacak kadar iyi hissetti. Altı hafta boyunca iş yükünü kademeli olarak arttırdıktan sonra 30 dakika boyunca koşabildi.
O zamandan beri kısa mesafelerden fazla koşmayan Bay Fitzgerald, “Sonra dip yine düştü” dedi.
Tüm hayatı sporun etrafında dönen biri için bu durum kafa karıştırıcıydı. Bir koşucu olarak en sevdiği deneyimlerden birini, Flagstaff merkezli, birinci sınıf mesafe koşucularından oluşan bir ekip olan HOKA NAZ Elite ile 2017 Chicago Maratonu için kendini “sahte profesyonel koşucu” olarak ilan eden 13 haftalık antrenmanı hatırladı. Bay Fitzgerald, 46 yaşında maratonda kişisel rekorunu kırarak ve bununla ilgili bir kitap yazarak, takımdaki zamanını Run the Dream (Rüyayı Koşmak) yazarak sonlandırdı.
Bay Fitzgerald, uzun süren Kovid'in etkileriyle mücadele ederken Flagstaff'ta bu deneyimi düşündü. Artık koşamayacağını biliyordu – en azından yakın zamanda – ancak uzmanlığını başkalarına koçluk yapmak için kullanarak işin içinde kalmanın bir yolunu hayal edebiliyordu.
Karısını Kaliforniya'daki hayatlarından vazgeçip koşucular için yüksek dağların merkezi olan Flagstaff'a taşınmaları gerektiğine ikna ettikten sonra, Bay Fitzgerald ilk kampçılarını – kusura bakmayın rüya koşucularını – geçen Mayıs ayında karşıladı. Şu ana kadar 30'a yakın misafir ağırladı.
HOKA NAZ Elite genel müdürü Ben Rosario, “Onu fikirlerini hayata geçiren biri olarak tanıyorum” dedi.
Koşu kampları tam olarak yeni bir kavram değil. Seçkin bir mesafe koşucusu olan Steph Bruce ve kocası Ben, her yaz Flagstaff'ta koşucular için bir haftalık bir kamp düzenliyor. Ülke çapında sayısız başkaları var.
Dream Run Camp'in farkı Bay Fitzgerald'ın rüya koşucularının onun evinde yaşamasıdır.
Duvarlar en iyi koşucuların sanat eserleriyle dekore edilmiştir. Hiperbarik odası ve vibroakustik terapi yatağı adı verilen bir cihazın bulunduğu ortak bir iyileşme alanı bulunmaktadır. Garajı yüksek kaliteli fitness ekipmanlarıyla donatılmıştır. Arka bahçede sauna ve sportif yüzme için küçük bir havuz bulunmaktadır. Bay Fitzgerald ve karısı bitişikteki bir misafir evinde yaşıyor.
“Bunun tanıtımını yapmak zor” dedi. “Dream Camp'e gelin ve biraz sıkılın! Koşmak için harika olacak!”
“Fakat bunda bazı gerçekler var. Buraya gelen, normal hayatlarından kopmuş insanlar görüyorum ve burada birkaç gün kaldıktan sonra akışkan hale geliyorlar.”
Bay Fitzgerald bazı sınırlamalarıyla barışık görünse de sonsuza kadar seyirci kalmayı kabul edemez.
Yılbaşı gecesi gece yarısından kısa bir süre sonra, Ekim ayı sonlarında Arizona'nın Fountain Hills kentinde düzenlenen 100 kilometrelik bir ultramaraton olan Javelina Jundred'e kaydolmak için aşağıya bilgisayarının başına gitti. Bay Fitzgerald bunun kulağa ne kadar uygunsuz geldiğini kabul etti.
“Şu anda tam anlamıyla bir adım bile yürüyemiyorum” dedi.
Açıklama olarak Bay Fitzgerald, Charles Barkley'in NBA'deki son sezonunu gösterdi. Bay Barkley sezonun başındaki bir maçta kuadriseps tendonunu yırttıktan sonra geri döneceğine söz verdi.
Aslında, sakatlığından yaklaşık dört ay sonra, Bay Barkley son bir maçta oyuna geri döndü ve bir vuruşta basket attı. Duruşmayı ayakta alkışlayarak terk etti.
Bay Fitzgerald kendi yöntemiyle aynısını yapmak istediğini söyledi. Hatta yazmak istediği kitabı için bir çalışma başlığı bile var: “Koşmak İçin Ölmek: Hasta Bir Sporcunun Son Bir Bitiş Çizgisi Arayışı.”
“Bunu iyileşdiğim için yapmıyorum” dedi. “Bunu yapıyorum çünkü o benim Olumsuz iyileşiyor.”
Bay Fitzgerald kendi başına yarışmayı beklemiyor. Mesafeyi kat etmesi gerektiği anlamına gelse bile, yalnızca etkinliğin 29 saatlik süresi içinde bitirmek istiyor.
“Sadece hayatta kalabilirim” dedi.