Paul Alexander, 6 yaşındayken çocuk felci yüzünden felç olduktan sonra, hayatının büyük bir bölümünde onu hayatta tutan sarı demirden bir akciğere bağlı kaldı. Bu teşhisten sonra hayatta kalması beklenmiyordu ve bu zorlukları aşsa bile hayatı, içinde hareket edemediği bir makine tarafından büyük ölçüde sınırlıydı.
Ancak çocuk felci nedeniyle demir akciğerde yaşamanın bedeli Bay Alexander'ı üniversiteye gitmekten, hukuk diploması almaktan ve 30 yıldan fazla bir süre avukatlık yapmaktan alıkoymadı. Çocukken, dakikalarca ve daha sonra saatlerce nefes almayı kendi kendine öğrendi, ancak makineyi hayatının her günü kullanmak zorunda kaldı.
Kardeşi Philip Alexander'ın sosyal medyada yaptığı açıklamaya göre Pazartesi günü 78 yaşında hayatını kaybetti.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, odadaki hava basıncını ritmik olarak değiştirerek havanın akciğerlere girip çıkmasını sağlayan demir akciğerde yaşayan son insanlardan biriydi. Ve hayatının son haftalarında, antika bir makinenin yardımıyla bu kadar uzun süre yaşamanın nasıl bir şey olduğunu paylaşarak TikTok'ta takipçi kazandı.
Bay Alexander'ın ölümüne neyin sebep olduğu belli değildi. TikTok hesabına göre Şubat ayında koronavirüs nedeniyle kısa bir süre hastaneye kaldırıldı. Eve döndükten sonra Bay Alexander, akciğerlere saldıran ve özellikle solunum sorunu olan yaşlı insanlar için tehlikeli olabilen virüsten kurtulurken yeme ve içmede zorluk yaşadı.
“Bir Köpek İçin Üç Dakika: Demir Akciğerdeki Hayatım” adlı kitabına göre Bay Alexander, 1952'de çocuk felcine yakalandı. Kısa sürede felç oldu ve Dallas'taki Parkland Hastanesi'ndeki doktorlar, nefes alabilmesi için ona demir akciğer taktı.
Bay Alexander, ağzına bir kalem veya kurşun kalem koyarak yazdığı kitabında, “Bir gün derin bir uykudan gözlerimi açtım ve tanıdık bir şey bulmak için etrafıma baktım” dedi. “Nereye baksam her şey çok tuhaftı. Hayatımın her yeni gününün kaçınılmaz olarak hayal edilemeyecek kadar tuhaf ve daha zorlu hale gelecek bir yola girdiğini pek bilmiyordum.
Dallas Morning News'e göre bilim ve teknolojideki yenilikler, solunum sorunu olan insanlar için taşınabilir solunum cihazlarının geliştirilmesine yol açarken, Bay Alexander'ın göğüs kasları başka bir cihazı kullanamayacak kadar hasar görmüştü ve hayatının büyük bir bölümünde demir akciğere bağımlıydı. 2018'de ona gösterilen tedaviyi veren.
Bay Alexander uçaktayken yeme içme gibi temel işler için başkalarının yardımına ihtiyaç duyuyordu. Bay Alexander, kitabında, hayatının büyük bölümünde bu yardımın bakıcısı Kathy Gaines'ten geldiğini yazdı.
Bay Alexander, Ocak ayında TikTok hesabını açtı ve başkalarının yardımıyla hayatıyla ilgili videolar çekmeye başladı. Bazıları onun hayatının daha geniş yönleriyle ilgilendi; örneğin avukatlığı nasıl demir akciğerle uyguladığı gibi.
Diğer videolarda ise 330.000'den fazla takipçisinin, nasıl rahatlattığı gibi günlük yaşamının daha sıradan ama ilginç yönleriyle ilgili sorularını yanıtladı. (Bir hemşirenin demir akciğeri pisuar veya lazımlık kullanarak açması gerekiyordu.)
Bay Alexander, bir videoda demir akciğerde yaşamanın duygusal ve zihinsel zorluklarını ayrıntılarıyla anlattı.
Makine arka planda mırıldanırken “Yalnızlık var” dedi. “Bazen kendimi çaresiz hissediyorum çünkü kimseye dokunamıyorum, ellerim hareket etmiyor ve takdir ettiğim nadir durumlar dışında kimse bana dokunamıyor.”
Bay Alexander videoda, yıllar boyunca kaygı ve depresyonla mücadele eden insanlardan kendisine bazı tavsiyeler sunan e-postalar ve mektuplar aldığını söyledi.
“Hayat olağanüstü bir şeydir” dedi. “Sadece orada dayan. Daha iyi olacak.”
Paul Richard Alexander, 30 Ocak 1946'da Dallas'ta Gus Nicholas Alexander ve Doris Marie Emmett'in çocuğu olarak dünyaya geldi. Annesi kitabının önsözünde, 1952'de bir yaz günü dışarıda oynadıktan sonra 102 derecelik ateş, baş ağrısı ve boyun tutulmasıyla eve geldiğini yazdı.
“Paniklemek için her türlü nedenim vardı ve öyleydim” diye yazdı. “Her ebeveynin korktuğu hastalık olan çocuk felci, şehrimizi büyük bir kara canavar gibi takip ediyor, gittiği her yerde sakat bırakıyor ve öldürüyordu. Paul tüm belirtileriyle buradaydı.”
Bay Alexander birkaç ayını hastanede geçirdi ve burada birkaç kez ölümün eşiğine geldi.
Annesi şöyle yazdı: “Sonunda bir gün doktor bizi aradı ve Paul'ün daha fazla yaşayamayacağını ve öldükten sonra onu evde yanımıza almak istersek onu yanımıza alabileceğimizi söyledi.”
Annesi, demir akciğerle eve dönüş yolculuğunun hastane personelini “gergin” hale getirdiğini ve makineyi çalışır durumda tutmak için arkasında jeneratör bulunan bir kamyona ihtiyaç duyduğunu yazdı.
Dallas Morning News'e konuşan Bay Alexander, 8 yaşındayken “balık gibi” havayı soluyup ciğerlerine yutarak üç dakikaya kadar kendi başına nefes almayı öğrendi.
Bay Alexander gazeteye, kendi başına nefes almayı öğrenmeye çalışırken bir bakıcının kendisine köpek yavrusu ikram etmesiyle nefes almayı öğrenmeye motive olduğunu söyledi. Yavru köpeğini aldı ve bu daha sonra kitabının başlığı olan “Bir Köpek İçin Üç Dakika”ya ilham kaynağı oldu.
Bay Alexander, Dallas Bağımsız Okul Bölgesi'nde evde eğitim gören ilk öğrencilerden biriydi ve Dallas Morning News'e göre, 1967'de WW Samuell Lisesi'nden sınıfında ikinci olarak mezun oldu.
Gazeteye “Birinci gelmememin tek sebebi biyoloji laboratuvarına gidemememdi” dedi.
Teksas Üniversitesi mezunlar dergisi Alcalde'ye göre Bay Alexander, liseden sonra Dallas'taki Southern Methodist Üniversitesi'ne gitti ve ardından Austin'deki Texas Üniversitesi'ne ekonomi ve finans okumak üzere transfer oldu.
Alcalde'ye göre Bay Alexander, kendi başına nefes almayı öğrenerek demir akciğerin dışında saatlerce yaşayabildi ve yurttaki öğrenciler onu sınıfa tekerlekli sandalyeyle götürdü. Daha sonra Teksas Üniversitesi'nde hukuk fakültesine gitti ve 1984'te hukuk diplomasını aldı.
Dignity Memorial'a göre, Bay Alexander'ın hayatta kalan kardeşi, yeğeni Benjamin Alexander, yeğeni Jennifer Dodson ve yengesi Rafaela Alexander var. Cenaze töreninin 20 Mart'ta Dallas'taki Grove Hill Cenaze Evi ve Anıt Parkı'nda yapılması planlanıyor.
Bay Alexander, ölümünden önce 31 Ocak'ta TikTok'ta yayınlanan bir videoda, videolarına verilen tepkiden şaşırdığını ve etkilendiğini söyledi.
“Beni gerçekten önemseyen birinin varmış gibi hissetmemi sağlıyor” dedi. “Keşke her birinize sarılsaydım.”
Ancak çocuk felci nedeniyle demir akciğerde yaşamanın bedeli Bay Alexander'ı üniversiteye gitmekten, hukuk diploması almaktan ve 30 yıldan fazla bir süre avukatlık yapmaktan alıkoymadı. Çocukken, dakikalarca ve daha sonra saatlerce nefes almayı kendi kendine öğrendi, ancak makineyi hayatının her günü kullanmak zorunda kaldı.
Kardeşi Philip Alexander'ın sosyal medyada yaptığı açıklamaya göre Pazartesi günü 78 yaşında hayatını kaybetti.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, odadaki hava basıncını ritmik olarak değiştirerek havanın akciğerlere girip çıkmasını sağlayan demir akciğerde yaşayan son insanlardan biriydi. Ve hayatının son haftalarında, antika bir makinenin yardımıyla bu kadar uzun süre yaşamanın nasıl bir şey olduğunu paylaşarak TikTok'ta takipçi kazandı.
Bay Alexander'ın ölümüne neyin sebep olduğu belli değildi. TikTok hesabına göre Şubat ayında koronavirüs nedeniyle kısa bir süre hastaneye kaldırıldı. Eve döndükten sonra Bay Alexander, akciğerlere saldıran ve özellikle solunum sorunu olan yaşlı insanlar için tehlikeli olabilen virüsten kurtulurken yeme ve içmede zorluk yaşadı.
“Bir Köpek İçin Üç Dakika: Demir Akciğerdeki Hayatım” adlı kitabına göre Bay Alexander, 1952'de çocuk felcine yakalandı. Kısa sürede felç oldu ve Dallas'taki Parkland Hastanesi'ndeki doktorlar, nefes alabilmesi için ona demir akciğer taktı.
Bay Alexander, ağzına bir kalem veya kurşun kalem koyarak yazdığı kitabında, “Bir gün derin bir uykudan gözlerimi açtım ve tanıdık bir şey bulmak için etrafıma baktım” dedi. “Nereye baksam her şey çok tuhaftı. Hayatımın her yeni gününün kaçınılmaz olarak hayal edilemeyecek kadar tuhaf ve daha zorlu hale gelecek bir yola girdiğini pek bilmiyordum.
Dallas Morning News'e göre bilim ve teknolojideki yenilikler, solunum sorunu olan insanlar için taşınabilir solunum cihazlarının geliştirilmesine yol açarken, Bay Alexander'ın göğüs kasları başka bir cihazı kullanamayacak kadar hasar görmüştü ve hayatının büyük bir bölümünde demir akciğere bağımlıydı. 2018'de ona gösterilen tedaviyi veren.
Bay Alexander uçaktayken yeme içme gibi temel işler için başkalarının yardımına ihtiyaç duyuyordu. Bay Alexander, kitabında, hayatının büyük bölümünde bu yardımın bakıcısı Kathy Gaines'ten geldiğini yazdı.
Bay Alexander, Ocak ayında TikTok hesabını açtı ve başkalarının yardımıyla hayatıyla ilgili videolar çekmeye başladı. Bazıları onun hayatının daha geniş yönleriyle ilgilendi; örneğin avukatlığı nasıl demir akciğerle uyguladığı gibi.
Diğer videolarda ise 330.000'den fazla takipçisinin, nasıl rahatlattığı gibi günlük yaşamının daha sıradan ama ilginç yönleriyle ilgili sorularını yanıtladı. (Bir hemşirenin demir akciğeri pisuar veya lazımlık kullanarak açması gerekiyordu.)
Bay Alexander, bir videoda demir akciğerde yaşamanın duygusal ve zihinsel zorluklarını ayrıntılarıyla anlattı.
Makine arka planda mırıldanırken “Yalnızlık var” dedi. “Bazen kendimi çaresiz hissediyorum çünkü kimseye dokunamıyorum, ellerim hareket etmiyor ve takdir ettiğim nadir durumlar dışında kimse bana dokunamıyor.”
Bay Alexander videoda, yıllar boyunca kaygı ve depresyonla mücadele eden insanlardan kendisine bazı tavsiyeler sunan e-postalar ve mektuplar aldığını söyledi.
“Hayat olağanüstü bir şeydir” dedi. “Sadece orada dayan. Daha iyi olacak.”
Paul Richard Alexander, 30 Ocak 1946'da Dallas'ta Gus Nicholas Alexander ve Doris Marie Emmett'in çocuğu olarak dünyaya geldi. Annesi kitabının önsözünde, 1952'de bir yaz günü dışarıda oynadıktan sonra 102 derecelik ateş, baş ağrısı ve boyun tutulmasıyla eve geldiğini yazdı.
“Paniklemek için her türlü nedenim vardı ve öyleydim” diye yazdı. “Her ebeveynin korktuğu hastalık olan çocuk felci, şehrimizi büyük bir kara canavar gibi takip ediyor, gittiği her yerde sakat bırakıyor ve öldürüyordu. Paul tüm belirtileriyle buradaydı.”
Bay Alexander birkaç ayını hastanede geçirdi ve burada birkaç kez ölümün eşiğine geldi.
Annesi şöyle yazdı: “Sonunda bir gün doktor bizi aradı ve Paul'ün daha fazla yaşayamayacağını ve öldükten sonra onu evde yanımıza almak istersek onu yanımıza alabileceğimizi söyledi.”
Annesi, demir akciğerle eve dönüş yolculuğunun hastane personelini “gergin” hale getirdiğini ve makineyi çalışır durumda tutmak için arkasında jeneratör bulunan bir kamyona ihtiyaç duyduğunu yazdı.
Dallas Morning News'e konuşan Bay Alexander, 8 yaşındayken “balık gibi” havayı soluyup ciğerlerine yutarak üç dakikaya kadar kendi başına nefes almayı öğrendi.
Bay Alexander gazeteye, kendi başına nefes almayı öğrenmeye çalışırken bir bakıcının kendisine köpek yavrusu ikram etmesiyle nefes almayı öğrenmeye motive olduğunu söyledi. Yavru köpeğini aldı ve bu daha sonra kitabının başlığı olan “Bir Köpek İçin Üç Dakika”ya ilham kaynağı oldu.
Bay Alexander, Dallas Bağımsız Okul Bölgesi'nde evde eğitim gören ilk öğrencilerden biriydi ve Dallas Morning News'e göre, 1967'de WW Samuell Lisesi'nden sınıfında ikinci olarak mezun oldu.
Gazeteye “Birinci gelmememin tek sebebi biyoloji laboratuvarına gidemememdi” dedi.
Teksas Üniversitesi mezunlar dergisi Alcalde'ye göre Bay Alexander, liseden sonra Dallas'taki Southern Methodist Üniversitesi'ne gitti ve ardından Austin'deki Texas Üniversitesi'ne ekonomi ve finans okumak üzere transfer oldu.
Alcalde'ye göre Bay Alexander, kendi başına nefes almayı öğrenerek demir akciğerin dışında saatlerce yaşayabildi ve yurttaki öğrenciler onu sınıfa tekerlekli sandalyeyle götürdü. Daha sonra Teksas Üniversitesi'nde hukuk fakültesine gitti ve 1984'te hukuk diplomasını aldı.
Dignity Memorial'a göre, Bay Alexander'ın hayatta kalan kardeşi, yeğeni Benjamin Alexander, yeğeni Jennifer Dodson ve yengesi Rafaela Alexander var. Cenaze töreninin 20 Mart'ta Dallas'taki Grove Hill Cenaze Evi ve Anıt Parkı'nda yapılması planlanıyor.
Bay Alexander, ölümünden önce 31 Ocak'ta TikTok'ta yayınlanan bir videoda, videolarına verilen tepkiden şaşırdığını ve etkilendiğini söyledi.
“Beni gerçekten önemseyen birinin varmış gibi hissetmemi sağlıyor” dedi. “Keşke her birinize sarılsaydım.”