Bu hafta “The Daily Show”da sunucu Jon Stewart, çok sevdiği üç bacaklı brindle pit bull Dipper'ın ölümünü duyururken yıkıldı; bu, pek çok evcil hayvan sahibinin hissettiği derin üzüntüyü gösteren ham, dokunaklı bir bölüm.
Psikolog ve “Tatlı Keder: Kayıptan Sonra Kalıcı Bütünlüğü Bulmak” kitabının yazarı Sherry Cormier, bir hayvan öldüğünde, sahipleri arkadaşlığını, şefkatini ve “sadece koşulsuz sevgiyi kaybeder – ve bunu hayatımızın pek çok yerinde görmüyoruz” dedi. ve üzüntü.”
Toplumumuz “keder fobisine” eğilimlidir, diyor Dr. Cormier'e göre, bir evcil hayvanın kaybıyla tetiklenen duyguların, acı hiyerarşisinde nispeten düşük olduğu veya insanların bu durumla hızla başa çıkıp yollarına devam edebilmeleri gerektiği duygusu var. Dr. Cormier ve diğer kayıp uzmanları bunun her zaman doğru olmadığını söyledi; ve sevilen birinin evcil hayvanının kaybıyla başa çıkmasına yardımcı olmanın yollarını paylaştılar.
Sahibin kaybını onaylayın.
Rhode Island College'da doçent ve Evcil Hayvan Kaybı ve Yas Derneği başkan yardımcısı Michelle Crossley, evcil hayvan kaybının haklarından mahrum bırakılan kedere yol açabileceğini, bunun da dünya tarafından onaylanmadığı veya kabul edilmediği anlamına geldiğini söyledi. Bu nedenle “birçok insan, diğer insanlar tarafından reddedilme korkusuyla tecrit altında yas tutuyor” dedi ve şunu ekledi: “Kaybını anlayamayacaklarından ya da küçümseyeceklerinden korkuyorlar.”
Dr., sempatinizi dile getirirken basit tutun dedi. Cormier. Şöyle bir şey önerdi: “Evcil hayvanınızın hayatınızın ve ailenizin çok önemli bir parçası olduğunu biliyorum. Senin için ne kadar önemli olduğunu ve onu şimdiden ne kadar özlediğini görebiliyorum.
Eğer arkadaşınız ya da sevdiğiniz kişi, acıyı en aza indirmek için bir hayvana ötenazi yapmayı seçmişse, bir evcil hayvan için duyulan acıya genellikle suçluluk duygusu da eklenir, diyor Dr. Cormier. Bunu iki Golden Retriever ile yaptı ancak koşulların çok farklı olduğunu gördü. İnsan uzun ve mutlu bir hayat yaşardı; diğeri agresif bir beyin tümörü nedeniyle beklenmedik bir şekilde ötenazi yapmak zorunda kaldı.
Niyetiniz yalnızca şefkati ifade etmek olsa bile, “Nasıl hissettiğini biliyorum” deme dürtüsüne direnin. “Herkesin acısı benzersizdir” diye ekledi.
Evcil hayvanı onurlandırmanıza nasıl yardımcı olabileceğinizi sorun.
Ritüellerin yas sürecinin önemli bir parçası olduğunu söyleyen Dr. Crossley, ancak bazen bir hayvan öldüğünde bunlar gözden kaçırılıyor. Belki arkadaşınız bir anma töreninden hoşlanır, diye önerdi ya da fotoğraflarla ve evcil hayvanının en sevdiği birkaç oyuncakla dolu bir hatıra kutusu yapmak isterdi.
Arkadaşınız ya da sevdiğiniz kişi ileriye dönük bir keder yaşıyorsa, yani evcil hayvanının yaşlandığını ya da yakında öleceğini biliyorsa, belki de ona, sizinle birlikte yapmak istediği “yapılacaklar listesi” aktivitelerini planlamasında yardımcı olup olamayacağınızı sorun. evcil hayvan olurdu. Arkadaşınıza anlamlı bir hediye vermeyi düşünebilirsiniz. Dr. Örneğin Crossley, insanların bir evcil hayvanın su kabını saksıya dönüştürdüğünü gördü. (Kaybettiği beş köpeğin küllerini, fotoğrafları ve pati izleriyle birlikte sakladığı bir rafı olduğunu belirtti.)
Arkadaşınızın kaybının fiziksel bileşenini düşünün. New York City'deki Schwarzman Hayvan Tıp Merkezi'nde veteriner sosyal hizmet uzmanı olan ve bir uzvun kaybıyla ilgili destek gruplarının yönetilmesine yardımcı olan Judith Harbour, “İnsanlar gerçekten yoğun fiziksel istek duyuyor ve bunu genellikle bir uzvunu kaybetmeyi hayal etme şekliyle karşılaştırıyor” dedi. Evcil hayvanlar (Bir evcil hayvanın ölümünden sonra şiddetli keder yaşayan insanlar için başka bir seçenek.) Bu arzunun kolay bir çözümünün olmadığını, ancak bazen battaniye gibi tutulacak veya kucaklanacak bir eşyanın evcil hayvanın sesini duymasına, yardım etmesine yardımcı olabileceğini söyledi. .
Sevdiğinizle birlikte hatırlayın.
İnsanların bazen evcil hayvanlarını ne kadar özlediklerini açıkça söylemekten utanmaları, yalnızlık ve izolasyon duygularına yol açabildiğini belirten Dr. Cormier. Onları hazır olduklarında evcil hayvanlarının hikayelerini, fotoğraflarını veya videolarını paylaşmaya teşvik etmenin, acı çekerken kendilerini daha az yalnız hissetmelerine yardımcı olabileceğini söyledi. Ve mümkünse konuştuğunuzdan daha fazlasını dinleyin.
Uzun süre orada olun.
Tüm uzmanlar, evcil hayvan kederinin diğer keder türleri kadar uzun sürmediği yönündeki yaygın yanılgıya dikkat çekti. Ancak bunun döngüsel olduğunu söyledi Dr. Cormier, insanları kayıptan sadece günler veya haftalar sonra değil, aylar hatta yıllar sonra arkadaşlarına ve sevdiklerine ulaşmaya çağırdı.
Bayan Harbor, arkadaşınızın veya sevdiğiniz birinin başka bir evcil hayvan almayı planlayıp planlamadığını sormayın, dedi. Evcil hayvanını kaybettikten sonra danışmanlık yaptığı hemen hemen herkese bu sorunun sorulduğundan yakındı. Acı zaman alır.
Bayan Harbour, acı çeken hayvan severler hakkında “Onları unutmayın” dedi. “Giriş yapın ve evcil hayvanları hakkında sizinle sohbet etmeleri için onlara zaman tanıyın. Bu gerçekten önemli çünkü insanlar çoğu zaman dünyanın döndüğünü, zamanın geçtiğini ve artık kimsenin hayvanlarını hatırlamadığını hissediyor.”
Psikolog ve “Tatlı Keder: Kayıptan Sonra Kalıcı Bütünlüğü Bulmak” kitabının yazarı Sherry Cormier, bir hayvan öldüğünde, sahipleri arkadaşlığını, şefkatini ve “sadece koşulsuz sevgiyi kaybeder – ve bunu hayatımızın pek çok yerinde görmüyoruz” dedi. ve üzüntü.”
Toplumumuz “keder fobisine” eğilimlidir, diyor Dr. Cormier'e göre, bir evcil hayvanın kaybıyla tetiklenen duyguların, acı hiyerarşisinde nispeten düşük olduğu veya insanların bu durumla hızla başa çıkıp yollarına devam edebilmeleri gerektiği duygusu var. Dr. Cormier ve diğer kayıp uzmanları bunun her zaman doğru olmadığını söyledi; ve sevilen birinin evcil hayvanının kaybıyla başa çıkmasına yardımcı olmanın yollarını paylaştılar.
Sahibin kaybını onaylayın.
Rhode Island College'da doçent ve Evcil Hayvan Kaybı ve Yas Derneği başkan yardımcısı Michelle Crossley, evcil hayvan kaybının haklarından mahrum bırakılan kedere yol açabileceğini, bunun da dünya tarafından onaylanmadığı veya kabul edilmediği anlamına geldiğini söyledi. Bu nedenle “birçok insan, diğer insanlar tarafından reddedilme korkusuyla tecrit altında yas tutuyor” dedi ve şunu ekledi: “Kaybını anlayamayacaklarından ya da küçümseyeceklerinden korkuyorlar.”
Dr., sempatinizi dile getirirken basit tutun dedi. Cormier. Şöyle bir şey önerdi: “Evcil hayvanınızın hayatınızın ve ailenizin çok önemli bir parçası olduğunu biliyorum. Senin için ne kadar önemli olduğunu ve onu şimdiden ne kadar özlediğini görebiliyorum.
Eğer arkadaşınız ya da sevdiğiniz kişi, acıyı en aza indirmek için bir hayvana ötenazi yapmayı seçmişse, bir evcil hayvan için duyulan acıya genellikle suçluluk duygusu da eklenir, diyor Dr. Cormier. Bunu iki Golden Retriever ile yaptı ancak koşulların çok farklı olduğunu gördü. İnsan uzun ve mutlu bir hayat yaşardı; diğeri agresif bir beyin tümörü nedeniyle beklenmedik bir şekilde ötenazi yapmak zorunda kaldı.
Niyetiniz yalnızca şefkati ifade etmek olsa bile, “Nasıl hissettiğini biliyorum” deme dürtüsüne direnin. “Herkesin acısı benzersizdir” diye ekledi.
Evcil hayvanı onurlandırmanıza nasıl yardımcı olabileceğinizi sorun.
Ritüellerin yas sürecinin önemli bir parçası olduğunu söyleyen Dr. Crossley, ancak bazen bir hayvan öldüğünde bunlar gözden kaçırılıyor. Belki arkadaşınız bir anma töreninden hoşlanır, diye önerdi ya da fotoğraflarla ve evcil hayvanının en sevdiği birkaç oyuncakla dolu bir hatıra kutusu yapmak isterdi.
Arkadaşınız ya da sevdiğiniz kişi ileriye dönük bir keder yaşıyorsa, yani evcil hayvanının yaşlandığını ya da yakında öleceğini biliyorsa, belki de ona, sizinle birlikte yapmak istediği “yapılacaklar listesi” aktivitelerini planlamasında yardımcı olup olamayacağınızı sorun. evcil hayvan olurdu. Arkadaşınıza anlamlı bir hediye vermeyi düşünebilirsiniz. Dr. Örneğin Crossley, insanların bir evcil hayvanın su kabını saksıya dönüştürdüğünü gördü. (Kaybettiği beş köpeğin küllerini, fotoğrafları ve pati izleriyle birlikte sakladığı bir rafı olduğunu belirtti.)
Arkadaşınızın kaybının fiziksel bileşenini düşünün. New York City'deki Schwarzman Hayvan Tıp Merkezi'nde veteriner sosyal hizmet uzmanı olan ve bir uzvun kaybıyla ilgili destek gruplarının yönetilmesine yardımcı olan Judith Harbour, “İnsanlar gerçekten yoğun fiziksel istek duyuyor ve bunu genellikle bir uzvunu kaybetmeyi hayal etme şekliyle karşılaştırıyor” dedi. Evcil hayvanlar (Bir evcil hayvanın ölümünden sonra şiddetli keder yaşayan insanlar için başka bir seçenek.) Bu arzunun kolay bir çözümünün olmadığını, ancak bazen battaniye gibi tutulacak veya kucaklanacak bir eşyanın evcil hayvanın sesini duymasına, yardım etmesine yardımcı olabileceğini söyledi. .
Sevdiğinizle birlikte hatırlayın.
İnsanların bazen evcil hayvanlarını ne kadar özlediklerini açıkça söylemekten utanmaları, yalnızlık ve izolasyon duygularına yol açabildiğini belirten Dr. Cormier. Onları hazır olduklarında evcil hayvanlarının hikayelerini, fotoğraflarını veya videolarını paylaşmaya teşvik etmenin, acı çekerken kendilerini daha az yalnız hissetmelerine yardımcı olabileceğini söyledi. Ve mümkünse konuştuğunuzdan daha fazlasını dinleyin.
Uzun süre orada olun.
Tüm uzmanlar, evcil hayvan kederinin diğer keder türleri kadar uzun sürmediği yönündeki yaygın yanılgıya dikkat çekti. Ancak bunun döngüsel olduğunu söyledi Dr. Cormier, insanları kayıptan sadece günler veya haftalar sonra değil, aylar hatta yıllar sonra arkadaşlarına ve sevdiklerine ulaşmaya çağırdı.
Bayan Harbor, arkadaşınızın veya sevdiğiniz birinin başka bir evcil hayvan almayı planlayıp planlamadığını sormayın, dedi. Evcil hayvanını kaybettikten sonra danışmanlık yaptığı hemen hemen herkese bu sorunun sorulduğundan yakındı. Acı zaman alır.
Bayan Harbour, acı çeken hayvan severler hakkında “Onları unutmayın” dedi. “Giriş yapın ve evcil hayvanları hakkında sizinle sohbet etmeleri için onlara zaman tanıyın. Bu gerçekten önemli çünkü insanlar çoğu zaman dünyanın döndüğünü, zamanın geçtiğini ve artık kimsenin hayvanlarını hatırlamadığını hissediyor.”