Sena
Yeni Üye
[color=]Edebiyatta Tecahül-i Arif: Bir "Bilmiyor Gibi Yapma" Sanatı[/color]
Selam forumdaşlar! Bugün size biraz "gizli bilgi" vereceğim, ama merak etmeyin, herhangi bir şifreli mesaj ya da gizli ajandamız yok. Aslında biraz daha eğlenceli bir konuda derinleşeceğiz: Tecahül-i arif! Evet, adını duyanlar az, anlamını bilenler ise daha da az! Ama endişelenmeyin, bu yazı bitince siz de bu terimi öğrendiğiniz için bir edebiyat dehası gibi hissedeceksiniz.
Şimdi, tecahül-i arif nedir, önce buna bir göz atalım. Bu terim, aslında edebiyatın pek de dikkat çeken ama çok kullanışlı bir "yapma" türüdür. Türkçeye, Arapçadan geçmiş ve "bilmiyor gibi yapma" anlamına gelir. Yani, bir şeyi bilip de, sanki bilmiyormuş gibi davranmak, ya da bir durumu fark etmemiş gibi görünmek. "Bilmiyorum gibi yaparak öğreniyorum" desek, sanki bir şeyler daha net olurdu, değil mi? Şimdi bu terimi, işin mizahi boyutuna taşımadan önce, gelin bakalım konuyu biraz daha eğlenceli bir şekilde ele alalım.
[color=]Tecahül-i Arif: Edebiyatın "Bilmiyorum Gibi Yap" Hilesi[/color]
Erkeklerin genellikle çözüm odaklı ve stratejik bakış açılarıyla hareket ettiğini düşündüğümüzde, "tecahül-i arif" terimi aslında bir çeşit strateji de diyebiliriz. Hani mesela bir toplantıya katıldınız, herkes bir şeyler konuşuyor ama siz en sonunu kaçırdınız, ne demişler hatırlamıyorsunuz. Klasik hareket: “Aa, ne konuştular, ben anlamadım bir şey!” Hemen "tecahül-i arif" devreye girer. O kadar sakin ve stratejik bir şekilde bunu söyleseniz de, aslında her şeyi bildiğinizin farkındasınızdır, ama “ahmak” rolü yapmak çok daha faydalıdır, değil mi?
Şimdi, diyelim ki kadınların empatik ve ilişki odaklı bir bakış açısını devreye sokalım. Bu durumda "tecahül-i arif" edebiyatının toplumsal hayatımızdaki yerini de düşündüğümüzde, aslında çok da farklı bir şey yapmıyoruz. Örneğin, sevgilinizin canı sıkkın ama size bir türlü anlatmak istemiyor. Hemen devreye giriyorsunuz ve “Bir şey mi var? Ne oldu?” diye sormuyorsunuz, sadece “Aa, bir şey yokmuş gibi yapalım, biz de böyle devam edelim!” diyorsunuz. İşte bu, tam da "tecahül-i arif"i uygulamak oluyor! O kadar empatik ve ilişki odaklı bir yaklaşım ki, aslında durumu biliyorsunuz ama bilmiyor gibi davranmak, karşınızdakine biraz rahatlama şansı verir. Hadi itiraf edin, bu hamle çoğumuzun işine yaramıştır, değil mi?
Bununla birlikte, "tecahül-i arif" aslında edebiyat dünyasında oldukça ilginç bir teknik olarak karşımıza çıkar. Yazarlar, bir konuyu ya da durumu bilerek okuyucuya aktarırken, sanki bilmiyorlar gibi bir tutum takınırlar. Bu da yazarın eserine bir tür gizem katar, merak uyandırır. O yüzden, en başta belirttiğimiz gibi, bu teknik bir "bilgi saklama" oyunudur. Tıpkı yazara göre, bir bilgiyi sanki keşfediyormuş gibi sunmak gibidir. Mesela bir dedektif romanında, okur baştan beri katilin kim olduğunu anlamışken, yazar sonlara doğru “aaa, acaba katil kim?” diye sormaya başlar. Bu sıradan bir edebiyat tekniği değil, aslında "tecahül-i arif"tir!
[color=]Günlük Hayatta "Tecahül-i Arif": Herkesin Bildiği Bir Sır[/color]
Hadi gelin, biraz daha somut bir örnek üzerinden gidelim. Farz edelim ki bir arkadaşınızın, çok yakından tanıdığınız birinin ilişkisi biraz bozulmuş. Sizin de bu konuda gözlemleriniz var ve herkesin bildiği o "gizemli sır"ı çok iyi fark ettiniz. Ama tabii ki, konuya tam olarak girmemek için, "Tecahül-i arif"i uygulamaya başlıyorsunuz. “Ah, bir şey mi var aranızda?” yerine, sakin bir şekilde ve mümkünse yüzünüze masum bir ifade takarak “Aa, her şey yolunda gibi görünüyor, değil mi?” diyorsunuz. İşte bu, günlük hayatımızda "tecahül-i arif"i ne kadar ustaca kullandığımıza dair bir örnek!
Yine de, bunu mizahi bir şekilde ele alırsak, bazen bu "bilmiyor gibi yapma" halleri daha da ilginçleşir. Çünkü bazen “sanki bilmiyorum” dediğinizde, gerçekten bilmiyor gibi olursunuz ve işler iyice karmaşık hale gelir. Yani, bir süre sonra, karşınızdaki kişi sanki sizi kandırdığını düşünmeye başlar. Ama işin komik kısmı şu ki, aslında ikiniz de aynı şeyi biliyor ama “bilmiyormuş gibi yapıyorsunuz.” Hadi bunu bir de edebiyat terimi olarak düşünün, gerçekten eğlenceli değil mi?
[color=]Tecahül-i Arif'in Geleceği: "Bilmiyorum" Demek Özgürlüktür![/color]
Gelecekte, "tecahül-i arif" tekniğinin daha da yaygınlaşacağına kesin gözüyle bakıyorum. Özellikle sosyal medyada ya da günlük konuşmalarımızda, bazen "bilmiyor gibi yaparak" daha rahat nefes alabiliyoruz. Mesela bir arkadaşa, onun ne kadar güzel göründüğünü söylemek yerine, "Aa, hiç fark etmedim, ama yeni bir şey mi yaptın?" demek, harika bir "tecahül-i arif" örneği olabilir. Ya da birine “Bu kadar işin arasında nasıl zaman buluyorsun?” sorusunu sormak, aslında “Bu kadar işler seni nasıl etkiliyor?” demekle aynı anlama gelir. Ama o bilmiyormuş gibi takılmak, işlerimizi daha kolay hale getirebilir.
O zaman, forumda şunu soralım: Sizin başınıza hiç “tecahül-i arif” geldi mi? Ya da belki siz de birilerine "bilmiyor gibi" davranarak çok ilginç anlar yaşadınız mı? Gelin hep birlikte, en komik "tecahül-i arif" anılarınızı paylaşalım! Eğlenceli, samimi bir şekilde bu teknikle ilgili fikirlerinizi bekliyorum!
Selam forumdaşlar! Bugün size biraz "gizli bilgi" vereceğim, ama merak etmeyin, herhangi bir şifreli mesaj ya da gizli ajandamız yok. Aslında biraz daha eğlenceli bir konuda derinleşeceğiz: Tecahül-i arif! Evet, adını duyanlar az, anlamını bilenler ise daha da az! Ama endişelenmeyin, bu yazı bitince siz de bu terimi öğrendiğiniz için bir edebiyat dehası gibi hissedeceksiniz.
Şimdi, tecahül-i arif nedir, önce buna bir göz atalım. Bu terim, aslında edebiyatın pek de dikkat çeken ama çok kullanışlı bir "yapma" türüdür. Türkçeye, Arapçadan geçmiş ve "bilmiyor gibi yapma" anlamına gelir. Yani, bir şeyi bilip de, sanki bilmiyormuş gibi davranmak, ya da bir durumu fark etmemiş gibi görünmek. "Bilmiyorum gibi yaparak öğreniyorum" desek, sanki bir şeyler daha net olurdu, değil mi? Şimdi bu terimi, işin mizahi boyutuna taşımadan önce, gelin bakalım konuyu biraz daha eğlenceli bir şekilde ele alalım.
[color=]Tecahül-i Arif: Edebiyatın "Bilmiyorum Gibi Yap" Hilesi[/color]
Erkeklerin genellikle çözüm odaklı ve stratejik bakış açılarıyla hareket ettiğini düşündüğümüzde, "tecahül-i arif" terimi aslında bir çeşit strateji de diyebiliriz. Hani mesela bir toplantıya katıldınız, herkes bir şeyler konuşuyor ama siz en sonunu kaçırdınız, ne demişler hatırlamıyorsunuz. Klasik hareket: “Aa, ne konuştular, ben anlamadım bir şey!” Hemen "tecahül-i arif" devreye girer. O kadar sakin ve stratejik bir şekilde bunu söyleseniz de, aslında her şeyi bildiğinizin farkındasınızdır, ama “ahmak” rolü yapmak çok daha faydalıdır, değil mi?
Şimdi, diyelim ki kadınların empatik ve ilişki odaklı bir bakış açısını devreye sokalım. Bu durumda "tecahül-i arif" edebiyatının toplumsal hayatımızdaki yerini de düşündüğümüzde, aslında çok da farklı bir şey yapmıyoruz. Örneğin, sevgilinizin canı sıkkın ama size bir türlü anlatmak istemiyor. Hemen devreye giriyorsunuz ve “Bir şey mi var? Ne oldu?” diye sormuyorsunuz, sadece “Aa, bir şey yokmuş gibi yapalım, biz de böyle devam edelim!” diyorsunuz. İşte bu, tam da "tecahül-i arif"i uygulamak oluyor! O kadar empatik ve ilişki odaklı bir yaklaşım ki, aslında durumu biliyorsunuz ama bilmiyor gibi davranmak, karşınızdakine biraz rahatlama şansı verir. Hadi itiraf edin, bu hamle çoğumuzun işine yaramıştır, değil mi?
Bununla birlikte, "tecahül-i arif" aslında edebiyat dünyasında oldukça ilginç bir teknik olarak karşımıza çıkar. Yazarlar, bir konuyu ya da durumu bilerek okuyucuya aktarırken, sanki bilmiyorlar gibi bir tutum takınırlar. Bu da yazarın eserine bir tür gizem katar, merak uyandırır. O yüzden, en başta belirttiğimiz gibi, bu teknik bir "bilgi saklama" oyunudur. Tıpkı yazara göre, bir bilgiyi sanki keşfediyormuş gibi sunmak gibidir. Mesela bir dedektif romanında, okur baştan beri katilin kim olduğunu anlamışken, yazar sonlara doğru “aaa, acaba katil kim?” diye sormaya başlar. Bu sıradan bir edebiyat tekniği değil, aslında "tecahül-i arif"tir!
[color=]Günlük Hayatta "Tecahül-i Arif": Herkesin Bildiği Bir Sır[/color]
Hadi gelin, biraz daha somut bir örnek üzerinden gidelim. Farz edelim ki bir arkadaşınızın, çok yakından tanıdığınız birinin ilişkisi biraz bozulmuş. Sizin de bu konuda gözlemleriniz var ve herkesin bildiği o "gizemli sır"ı çok iyi fark ettiniz. Ama tabii ki, konuya tam olarak girmemek için, "Tecahül-i arif"i uygulamaya başlıyorsunuz. “Ah, bir şey mi var aranızda?” yerine, sakin bir şekilde ve mümkünse yüzünüze masum bir ifade takarak “Aa, her şey yolunda gibi görünüyor, değil mi?” diyorsunuz. İşte bu, günlük hayatımızda "tecahül-i arif"i ne kadar ustaca kullandığımıza dair bir örnek!
Yine de, bunu mizahi bir şekilde ele alırsak, bazen bu "bilmiyor gibi yapma" halleri daha da ilginçleşir. Çünkü bazen “sanki bilmiyorum” dediğinizde, gerçekten bilmiyor gibi olursunuz ve işler iyice karmaşık hale gelir. Yani, bir süre sonra, karşınızdaki kişi sanki sizi kandırdığını düşünmeye başlar. Ama işin komik kısmı şu ki, aslında ikiniz de aynı şeyi biliyor ama “bilmiyormuş gibi yapıyorsunuz.” Hadi bunu bir de edebiyat terimi olarak düşünün, gerçekten eğlenceli değil mi?
[color=]Tecahül-i Arif'in Geleceği: "Bilmiyorum" Demek Özgürlüktür![/color]
Gelecekte, "tecahül-i arif" tekniğinin daha da yaygınlaşacağına kesin gözüyle bakıyorum. Özellikle sosyal medyada ya da günlük konuşmalarımızda, bazen "bilmiyor gibi yaparak" daha rahat nefes alabiliyoruz. Mesela bir arkadaşa, onun ne kadar güzel göründüğünü söylemek yerine, "Aa, hiç fark etmedim, ama yeni bir şey mi yaptın?" demek, harika bir "tecahül-i arif" örneği olabilir. Ya da birine “Bu kadar işin arasında nasıl zaman buluyorsun?” sorusunu sormak, aslında “Bu kadar işler seni nasıl etkiliyor?” demekle aynı anlama gelir. Ama o bilmiyormuş gibi takılmak, işlerimizi daha kolay hale getirebilir.
O zaman, forumda şunu soralım: Sizin başınıza hiç “tecahül-i arif” geldi mi? Ya da belki siz de birilerine "bilmiyor gibi" davranarak çok ilginç anlar yaşadınız mı? Gelin hep birlikte, en komik "tecahül-i arif" anılarınızı paylaşalım! Eğlenceli, samimi bir şekilde bu teknikle ilgili fikirlerinizi bekliyorum!