dunyadan
Aktif Üye
‘Herkes Plastik Arıyor.’ Atık Arttıkça Geri Dönüşüm de Artıyor.
DAKAR, Senegal – Senegal’in en büyük çöp sahasında bir damperli kamyondan dökülen çöplerin üzerine kavisli metal çiviler tutan bir kalabalık, değerli plastik bulmak için çöpleri hackledi.
Yakınlarda, kolları sıvanmış, dirseklerine kadar köpüklü, kadınlar plastik bidonları gökkuşağı renklerinde yıkamış, parçalara ayırmış. Etraflarında, kırılmış oyuncak yığınları, plastik mayonez kavanozları ve göz alabildiğine uzanan yüzlerce atılmış sentetik peruk, hepsi satılmaya ve geri dönüştürülmeye hazır.
Birçok ülkede olduğu gibi Senegal’de de nüfus ve gelir arttıkça ve bunlarla birlikte paketlenmiş, seri üretilen ürünlere olan talep arttıkça plastik atık patlıyor.
Bu, hem işletmeler hem de vatandaşlar tarafından plastik atıkların geri dönüştürülmesi etrafında gelişen büyüyen bir endüstriye yol açtı. Çinli tüccarlardan mobilya üreticilerine ve avangart moda tasarımcılarına kadar Senegal’deki pek çok kişi sürekli plastik atık akışından yararlanıyor.
Dakar’daki devasa Mbeubeuss çöp sahasına giren çöp kamyonları, hükümetin kapatıp daha küçük ayırma merkezleriyle değiştirmeyi planlıyor.
Çöplükteki çöp toplayıcılar, yıkayıcılar, kıyıcılar ve nakliyeciler, binlerce aileyi destekleyen kayıt dışı bir ekonomi oluşturuyor.
Mbeubeuss – Senegal’in sahil başkenti Dakar’a hizmet veren çöplük – her şeyin başladığı yer. 2.000’den fazla çöp toplayıcının yanı sıra yıkayıcılar, kıyıcılar, at arabalarında nakliyeciler, aracılar ve toptancılar, atıkları geri dönüşüm için bularak, hazırlayarak ve taşıyarak geçimlerini sağlıyor. Binlerce aileyi destekleyen devasa bir kayıt dışı ekonomiye katkıda bulunuyor.
Çöplükte 50 yılı aşkın bir süredir, çöp toplayıcıların duayeni Pape Ndiaye, çöplükten geçinen topluluğun büyümesini izledi ve onların, 20 yıl önce toplayıcıların değersiz gördüğü bir malzeme olan plastiğe dönüştüğünü gördü.
76 yaşındaki Bay Ndiaye, çöplüğün köşesindeki Gouye Gui’nin üzerine saçılan plastiğe bakarak “Çevreyi koruyan insanlarız” dedi. “Onu kirleten her şeyi endüstrilere götürüyoruz ve onlar da onu dönüştürüyor.”
Tüm geri dönüşüm çabalarına rağmen, Senegal’in atığının çoğu asla çöplüklere gitmiyor, bunun yerine araziyi çöpe atıyor. Nakavt Adidas sandaletleri ve bir zamanlar Nutella blok kanalizasyonlarının yerel bir versiyonunu barındıran kaplar. Bir zamanlar içme suyu içeren ince plastik torbalar, denizanası gibi Senegal sörfünde ileri geri kıvrılıyor. Plastik alışveriş torbaları yerleşim yerlerinde yanarak puslu havaya kimyasal kokulu duman bulutları gönderiyor.
Senegal, temizlemeye, atık bertaraf sistemini resmileştirmeye ve geri dönüşümü daha büyük ölçekte benimsemeye çalışan birçok ülkeden sadece biri. Afrika Birliği, 2023 yılına kadar hedefin Afrika şehirlerinde kullanılan atıkların yüzde 50’sinin geri dönüştürülmesi olduğunu söylüyor.
Geri dönüşümdeki artışa rağmen, plastik atıklar çevreyi kirletiyor. Dakar’ın eteklerindeki Bargny’deki plajda kaktüslerden çantalar sarkıyor.
Bargny’deki plajda plastik toplamak için haftalık topluluk çabasına katılan çocuklar.
Ancak bu, Senegal’in, Mbeubeuss’taki (Mm-beh-BEHSE olarak telaffuz edilir) büyük çöplüğün önemli bir parçası olduğu, on yıllar boyunca büyüyen gayri resmi sistemle de boğuşması gerektiği anlamına gelir.
Geri dönüştürülmüş plastik, Batı Afrika’nın en güçlü ekonomilerinden birine sahip olan Senegal’deki her türden işletmelere ulaştırıyor.
Dakar’ın doğusundaki goblen endüstrisi ile tanınan bir iç şehir olan Thies’deki bir fabrikada, geri dönüştürülmüş plastik topaklar uzun çileler halinde bükülür ve daha sonra neredeyse her Senegalli evde kullanılan renkli plastik hasırlara dokunur.
Dakar’ın eteklerinde, Diamniadio’da paspas ve halı yapmak için plastiği geri dönüştüren Sosenap fabrikasında paspaslardan yeniden kullanılabilir plastiği soyan işçiler.
Dakar Moda Haftası kapsamında Aralık ayında Sosenap fabrikasından geri dönüştürülmüş plastik şeritlerin önünde poz veren modeller.
Aralık ayında Dakar Moda Haftası’nda podyumda bu fabrikadan özel yapım paspaslar dizildi, bu kez sürdürülebilirliğe odaklanıldı ve bir baobab ormanında yapıldı. Eski su şişelerinden tabelalar yapıldı. Masalar ve sandalyeler eritilmiş plastikten yapılmıştır.
Eğilim, çöplükte onlarca yıldır çalışan ve değerli herhangi bir şey toplayan atık toplayıcıların odağını değiştirdi.
50 yaşındaki Mouhamadou Wade, 20 yılı aşkın bir süredir atık toplayıcı olduğu Mbeubeuss’taki ayırma kulübesinin önünde bir demlik tatlı, naneli çay hazırlarken genişçe gülümseyerek, “Artık herkes plastik arıyor” dedi.
Senegalli kadınların favorisi olan uzun, zarif bir elbiseyle barakanın yanındaki tahta bir bankta oturan Adja Seyni Diop kabul etti.
Sürdürülebilirlik temalı Aralık ayında Dakar Moda Haftası’nın açık hava mekanındaki ana etkinlik.
Atık toplamaya ilk başladığında, 11 yaşında, 1998’de kimsenin plastik satın almakla ilgilenmediğini söyledi, bu yüzden çöp yığınına atıp sadece hurda metal topladı. Ancak bu günlerde plastik, aracılara ve tüccarlara satılması en kolay şey. Haftada 25 ila 35 dolar arasında kazandığı gelirle ailesini geçindiriyor.
Bay Wade ve Bayan Diop, Mbeubeuss’un atık toplayıcılarının yarısından fazlasını temsil eden bir tür gayri resmi sendika olan Bokk Jom’da birlikte çalışıyor. Ve çoğu günlerini plastik arayarak geçiriyor.
Birkaç gün sonra, işyerinde Bayan Diop’a rastladım – “Yemen” olarak bilinen çok düşmanca bir ortam olan, tamamen kokuşmuş atıklardan yapılmış yüksek bir platform. Yüzü bandanalar, iki şapka ve güneş gözlüğüyle kapatılmış ve onu her yöne savrulan çöp parçacıklarından korumak için neredeyse tanıyamıyordum.
Etrafımızda, düzinelerce toplayıcı yükünü boşaltan her damperli kamyona inerken, beyaz, uzun boynuzlu sığır sürüleri çöpleri kemiriyordu. Hatta bazı genç adamlar, buldozerler çöp dağının kenarına kalanları süpürmeye gelmeden önce, kamyonlardan dökülen değerli plastiği yakalamak için kamyonların tepelerine asıldı.
34 yaşındaki Adja Mame Seyni Diop, 11 yaşında atık toplamaya başladı. Halen bu işi yapıyor ve aynı zamanda Mbeubeuss çöplüğünde atık toplayıcılar derneğinin sözcüsü.
Ms. Diop, etrafta uçuşan çöp parçacıklarından kendini korumak için giydiği teçhizatta pek tanınmaz haldeydi. Mallarından oluşan dev bir balyayı sarmak için bir cibinlik kullandı.
Bayan Diop gibi plastiği hedef alan toplayıcıların çoğu, çöp sahasında depoları olan iki Çinli plastik tüccarına kilogramı yaklaşık 13 sentten satıyor. Senegal’in büyüyen atık yönetimi ajansı için çalışan ve çöp sahasının kaosuna biraz düzen getiren Mbeubeuss’un yöneticisi Abdou Dieng, tüccarların onu pelet haline getirip yeni ürünlere dönüştürülmek üzere Çin’e gönderdiklerini söyledi.
Senegal kendi plastik atıklarının yanı sıra diğer ülkelerin plastik atıklarıyla dolup taşıyor.
Çin, 2018’de dünyanın işlenmemiş plastik atıklarını kabul etmeyi bıraktı. ABD, plastikleri ihraç edecek yeni ülkelere yönelerek, Senegal dahil olmak üzere diğer ülkelere plastik göndermeye başladı.
Ancak Senegal hükümeti yurt dışından gelen plastik atıklara karşı önlem alıyor gibi göründüğü için bu da değişmeye başlıyor. Geçen yıl bir Alman şirketi, gemilerinden biri 25 ton plastik atığı Senegal’e kaçırmaya çalışırken yakalandığında 3.4 milyon dolar para cezasına çarptırıldı.
Mbeubeuss çöplüğü 1960’larda açıldı ve şu anda çevresel bir tehlike ve insan sağlığına yönelik bir tehdit olarak görülüyor.
Mbeubeuss çöplüğünde geri dönüşüm ve satış için plastik parçalarını yıkamak. Bu günlerde plastik, aracılara ve tüccarlara satması en kolay şey.
Son iki yılda Mbeubeuss’a günlük gelen tır sayısı 300’den 500’e çıktı.
Ancak hükümet, birkaç yıl içinde devasa çöp sahasının kapanacağını ve bunun yerine Dünya Bankası ile ortak bir projenin parçası olarak çok daha küçük ayırma ve kompostlama merkezlerinin geleceğini söylüyor.
Ardından plastik atıklardan elde edilen paranın çoğu devlet kasasına gidecek. Atık toplayıcılar geçim kaynakları için endişeleniyorlar.
Sn. 1970 yılında Mbeubeuss’a gelen orijinal atık toplayıcıların sonuncusu olan Ndiaye, son yarım yüzyıldır işyerinin ne olduğunu araştırdı. Altında çay molaları verdiği büyük baobabı hatırladı, artık çoktan ölmüş, yerini plastik yığınlarına bırakmıştı.
“İçinde para olduğunu biliyorlar,” dedi hükümet hakkında. “Ve onu kontrol etmek istiyorlar.”
Ancak hükümet çöplük müdürü Bay Dieng, toplayıcılara ya yeni ayıklama merkezlerinde iş verileceği ya da eskisinden daha iyi yaşamalarını sağlayacak bir iş bulmalarına yardım edeceğimiz konusunda ısrar etti.
Bu herkesi rahatlatmaz.
Dünya çapında çalışan yoksullara odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan WIEGO’da proje görevlisi olan Maguette Diop, “Birçok değişiklik var ve atık toplayıcıların bu değişikliklerdeki yeri net değil” dedi.
Ancak şimdilik yüzlerce atık toplayıcı toplamaya devam etmek zorunda.
Ellerinde kavisli metal çiviler ve çöp torbaları olan buldozerlerden, hayvan bağırsakları ve sığır yığınlarından kaçarak savaşa geri dönerler.
Atık toplayıcılar, hükümet çöplüğü kapatırsa geçim kaynaklarını kaybedeceklerinden endişeleniyor.
Mady Camara raporlamaya katkıda bulundu.
DAKAR, Senegal – Senegal’in en büyük çöp sahasında bir damperli kamyondan dökülen çöplerin üzerine kavisli metal çiviler tutan bir kalabalık, değerli plastik bulmak için çöpleri hackledi.
Yakınlarda, kolları sıvanmış, dirseklerine kadar köpüklü, kadınlar plastik bidonları gökkuşağı renklerinde yıkamış, parçalara ayırmış. Etraflarında, kırılmış oyuncak yığınları, plastik mayonez kavanozları ve göz alabildiğine uzanan yüzlerce atılmış sentetik peruk, hepsi satılmaya ve geri dönüştürülmeye hazır.
Birçok ülkede olduğu gibi Senegal’de de nüfus ve gelir arttıkça ve bunlarla birlikte paketlenmiş, seri üretilen ürünlere olan talep arttıkça plastik atık patlıyor.
Bu, hem işletmeler hem de vatandaşlar tarafından plastik atıkların geri dönüştürülmesi etrafında gelişen büyüyen bir endüstriye yol açtı. Çinli tüccarlardan mobilya üreticilerine ve avangart moda tasarımcılarına kadar Senegal’deki pek çok kişi sürekli plastik atık akışından yararlanıyor.
Dakar’daki devasa Mbeubeuss çöp sahasına giren çöp kamyonları, hükümetin kapatıp daha küçük ayırma merkezleriyle değiştirmeyi planlıyor.
Çöplükteki çöp toplayıcılar, yıkayıcılar, kıyıcılar ve nakliyeciler, binlerce aileyi destekleyen kayıt dışı bir ekonomi oluşturuyor.
Mbeubeuss – Senegal’in sahil başkenti Dakar’a hizmet veren çöplük – her şeyin başladığı yer. 2.000’den fazla çöp toplayıcının yanı sıra yıkayıcılar, kıyıcılar, at arabalarında nakliyeciler, aracılar ve toptancılar, atıkları geri dönüşüm için bularak, hazırlayarak ve taşıyarak geçimlerini sağlıyor. Binlerce aileyi destekleyen devasa bir kayıt dışı ekonomiye katkıda bulunuyor.
Çöplükte 50 yılı aşkın bir süredir, çöp toplayıcıların duayeni Pape Ndiaye, çöplükten geçinen topluluğun büyümesini izledi ve onların, 20 yıl önce toplayıcıların değersiz gördüğü bir malzeme olan plastiğe dönüştüğünü gördü.
76 yaşındaki Bay Ndiaye, çöplüğün köşesindeki Gouye Gui’nin üzerine saçılan plastiğe bakarak “Çevreyi koruyan insanlarız” dedi. “Onu kirleten her şeyi endüstrilere götürüyoruz ve onlar da onu dönüştürüyor.”
Tüm geri dönüşüm çabalarına rağmen, Senegal’in atığının çoğu asla çöplüklere gitmiyor, bunun yerine araziyi çöpe atıyor. Nakavt Adidas sandaletleri ve bir zamanlar Nutella blok kanalizasyonlarının yerel bir versiyonunu barındıran kaplar. Bir zamanlar içme suyu içeren ince plastik torbalar, denizanası gibi Senegal sörfünde ileri geri kıvrılıyor. Plastik alışveriş torbaları yerleşim yerlerinde yanarak puslu havaya kimyasal kokulu duman bulutları gönderiyor.
Senegal, temizlemeye, atık bertaraf sistemini resmileştirmeye ve geri dönüşümü daha büyük ölçekte benimsemeye çalışan birçok ülkeden sadece biri. Afrika Birliği, 2023 yılına kadar hedefin Afrika şehirlerinde kullanılan atıkların yüzde 50’sinin geri dönüştürülmesi olduğunu söylüyor.
Geri dönüşümdeki artışa rağmen, plastik atıklar çevreyi kirletiyor. Dakar’ın eteklerindeki Bargny’deki plajda kaktüslerden çantalar sarkıyor.
Bargny’deki plajda plastik toplamak için haftalık topluluk çabasına katılan çocuklar.
Ancak bu, Senegal’in, Mbeubeuss’taki (Mm-beh-BEHSE olarak telaffuz edilir) büyük çöplüğün önemli bir parçası olduğu, on yıllar boyunca büyüyen gayri resmi sistemle de boğuşması gerektiği anlamına gelir.
Geri dönüştürülmüş plastik, Batı Afrika’nın en güçlü ekonomilerinden birine sahip olan Senegal’deki her türden işletmelere ulaştırıyor.
Dakar’ın doğusundaki goblen endüstrisi ile tanınan bir iç şehir olan Thies’deki bir fabrikada, geri dönüştürülmüş plastik topaklar uzun çileler halinde bükülür ve daha sonra neredeyse her Senegalli evde kullanılan renkli plastik hasırlara dokunur.
Dakar’ın eteklerinde, Diamniadio’da paspas ve halı yapmak için plastiği geri dönüştüren Sosenap fabrikasında paspaslardan yeniden kullanılabilir plastiği soyan işçiler.
Dakar Moda Haftası kapsamında Aralık ayında Sosenap fabrikasından geri dönüştürülmüş plastik şeritlerin önünde poz veren modeller.
Aralık ayında Dakar Moda Haftası’nda podyumda bu fabrikadan özel yapım paspaslar dizildi, bu kez sürdürülebilirliğe odaklanıldı ve bir baobab ormanında yapıldı. Eski su şişelerinden tabelalar yapıldı. Masalar ve sandalyeler eritilmiş plastikten yapılmıştır.
Eğilim, çöplükte onlarca yıldır çalışan ve değerli herhangi bir şey toplayan atık toplayıcıların odağını değiştirdi.
50 yaşındaki Mouhamadou Wade, 20 yılı aşkın bir süredir atık toplayıcı olduğu Mbeubeuss’taki ayırma kulübesinin önünde bir demlik tatlı, naneli çay hazırlarken genişçe gülümseyerek, “Artık herkes plastik arıyor” dedi.
Senegalli kadınların favorisi olan uzun, zarif bir elbiseyle barakanın yanındaki tahta bir bankta oturan Adja Seyni Diop kabul etti.
Sürdürülebilirlik temalı Aralık ayında Dakar Moda Haftası’nın açık hava mekanındaki ana etkinlik.
Atık toplamaya ilk başladığında, 11 yaşında, 1998’de kimsenin plastik satın almakla ilgilenmediğini söyledi, bu yüzden çöp yığınına atıp sadece hurda metal topladı. Ancak bu günlerde plastik, aracılara ve tüccarlara satılması en kolay şey. Haftada 25 ila 35 dolar arasında kazandığı gelirle ailesini geçindiriyor.
Bay Wade ve Bayan Diop, Mbeubeuss’un atık toplayıcılarının yarısından fazlasını temsil eden bir tür gayri resmi sendika olan Bokk Jom’da birlikte çalışıyor. Ve çoğu günlerini plastik arayarak geçiriyor.
Birkaç gün sonra, işyerinde Bayan Diop’a rastladım – “Yemen” olarak bilinen çok düşmanca bir ortam olan, tamamen kokuşmuş atıklardan yapılmış yüksek bir platform. Yüzü bandanalar, iki şapka ve güneş gözlüğüyle kapatılmış ve onu her yöne savrulan çöp parçacıklarından korumak için neredeyse tanıyamıyordum.
Etrafımızda, düzinelerce toplayıcı yükünü boşaltan her damperli kamyona inerken, beyaz, uzun boynuzlu sığır sürüleri çöpleri kemiriyordu. Hatta bazı genç adamlar, buldozerler çöp dağının kenarına kalanları süpürmeye gelmeden önce, kamyonlardan dökülen değerli plastiği yakalamak için kamyonların tepelerine asıldı.
34 yaşındaki Adja Mame Seyni Diop, 11 yaşında atık toplamaya başladı. Halen bu işi yapıyor ve aynı zamanda Mbeubeuss çöplüğünde atık toplayıcılar derneğinin sözcüsü.
Ms. Diop, etrafta uçuşan çöp parçacıklarından kendini korumak için giydiği teçhizatta pek tanınmaz haldeydi. Mallarından oluşan dev bir balyayı sarmak için bir cibinlik kullandı.
Bayan Diop gibi plastiği hedef alan toplayıcıların çoğu, çöp sahasında depoları olan iki Çinli plastik tüccarına kilogramı yaklaşık 13 sentten satıyor. Senegal’in büyüyen atık yönetimi ajansı için çalışan ve çöp sahasının kaosuna biraz düzen getiren Mbeubeuss’un yöneticisi Abdou Dieng, tüccarların onu pelet haline getirip yeni ürünlere dönüştürülmek üzere Çin’e gönderdiklerini söyledi.
Senegal kendi plastik atıklarının yanı sıra diğer ülkelerin plastik atıklarıyla dolup taşıyor.
Çin, 2018’de dünyanın işlenmemiş plastik atıklarını kabul etmeyi bıraktı. ABD, plastikleri ihraç edecek yeni ülkelere yönelerek, Senegal dahil olmak üzere diğer ülkelere plastik göndermeye başladı.
Ancak Senegal hükümeti yurt dışından gelen plastik atıklara karşı önlem alıyor gibi göründüğü için bu da değişmeye başlıyor. Geçen yıl bir Alman şirketi, gemilerinden biri 25 ton plastik atığı Senegal’e kaçırmaya çalışırken yakalandığında 3.4 milyon dolar para cezasına çarptırıldı.
Mbeubeuss çöplüğü 1960’larda açıldı ve şu anda çevresel bir tehlike ve insan sağlığına yönelik bir tehdit olarak görülüyor.
Mbeubeuss çöplüğünde geri dönüşüm ve satış için plastik parçalarını yıkamak. Bu günlerde plastik, aracılara ve tüccarlara satması en kolay şey.
Son iki yılda Mbeubeuss’a günlük gelen tır sayısı 300’den 500’e çıktı.
Ancak hükümet, birkaç yıl içinde devasa çöp sahasının kapanacağını ve bunun yerine Dünya Bankası ile ortak bir projenin parçası olarak çok daha küçük ayırma ve kompostlama merkezlerinin geleceğini söylüyor.
Ardından plastik atıklardan elde edilen paranın çoğu devlet kasasına gidecek. Atık toplayıcılar geçim kaynakları için endişeleniyorlar.
Sn. 1970 yılında Mbeubeuss’a gelen orijinal atık toplayıcıların sonuncusu olan Ndiaye, son yarım yüzyıldır işyerinin ne olduğunu araştırdı. Altında çay molaları verdiği büyük baobabı hatırladı, artık çoktan ölmüş, yerini plastik yığınlarına bırakmıştı.
“İçinde para olduğunu biliyorlar,” dedi hükümet hakkında. “Ve onu kontrol etmek istiyorlar.”
Ancak hükümet çöplük müdürü Bay Dieng, toplayıcılara ya yeni ayıklama merkezlerinde iş verileceği ya da eskisinden daha iyi yaşamalarını sağlayacak bir iş bulmalarına yardım edeceğimiz konusunda ısrar etti.
Bu herkesi rahatlatmaz.
Dünya çapında çalışan yoksullara odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan WIEGO’da proje görevlisi olan Maguette Diop, “Birçok değişiklik var ve atık toplayıcıların bu değişikliklerdeki yeri net değil” dedi.
Ancak şimdilik yüzlerce atık toplayıcı toplamaya devam etmek zorunda.
Ellerinde kavisli metal çiviler ve çöp torbaları olan buldozerlerden, hayvan bağırsakları ve sığır yığınlarından kaçarak savaşa geri dönerler.
Atık toplayıcılar, hükümet çöplüğü kapatırsa geçim kaynaklarını kaybedeceklerinden endişeleniyor.
Mady Camara raporlamaya katkıda bulundu.