İnsanlar genellikle canlı hayvanları görmek için hayvanat bahçesine giderler. Ancak insanlar Güney Dakota’daki Sioux Falls’taki Great Plains Hayvanat Bahçesi’nde de ölüleri ziyaret etti.
Delbridge Doğa Tarihi Müzesi olarak adlandırılan bu cazibe merkezi, altı kıtadan gelen yaklaşık 150 hayvanın, her biri doğal yaşam alanlarını tasvir eden bir diorama içinde dikkatlice konumlandırıldığı, ülkedeki en etkileyici tahnitçilik koleksiyonlarından birine ev sahipliği yapıyordu. Burada ziyaretçiler (sabit) bir kanguru sürüsü, sıçrayan bir aslan, bambu yiyen bir panda ve çok daha fazlasıyla yakından tanışma fırsatı buldu.
18 Ağustos’ta Sioux Falls ve Great Plains Hayvanat Bahçesi yetkilileri, hayvan örnekleri yaşlandıkça personel ve ziyaretçilerin kimyasal maddelere maruz kalma riskinin arttığını gerekçe göstererek Delbridge Müzesi’nin yaklaşık 40 yıl sonra kapanacağını duyurdu. 29 Ağustos’ta Facebook’ta canlı yayınlanan bir basın toplantısında, hayvan preparatlarının çoğunun hamilelik komplikasyonlarına, kansere ve hatta ölüme neden olabilecek bir zehir olan arsenik içerdiğini belirttiler.
Sioux Falls Belediye Başkanı Paul TenHaken konferansta şunları söyledi: “Kamuya açık sergilerimizden birinde kanserojen olduğu bilinen bir madde varsa, işi şansa bırakamayız.” Sioux Falls Bölge Savcısı Dave Pfeifle, “arsenik söz konusu olduğunda kabul edilebilir bir risk seviyesi olmadığını” ekledi.
Ancak müzenin kapatılması Sioux Falls sakinlerinin tepkisine yol açtı; bu sakinlerin çoğu tahnitçilik koleksiyonunu ziyaret etmeyle ilgili güzel anılara sahip ve bu kararın koleksiyondan kurtulmaya yönelik ilk adım olmasından korkuyor. Bazıları şehrin risk konusunda şeffaf olmadığına inanırken, diğerleri hayvanat bahçesinin yeni turistik mekanlara yer açmak için müzeyi ortadan kaldırmak istediğinden şüpheleniyor.
Sioux Falls Belediye Meclisi üyesi Greg Neitzert, kapatmayı kendisi ve diğer belediye meclisi üyeleri için şok olan “birdenbire” bir karar olarak nitelendirdi. Gerekçenin “koku testini geçemediği”ni, riskin tek başına müzenin kapanmasına yol açmaması gerektiğini söyledi.
Konservatörler genel olarak müzenin kapatılmasının antika koleksiyonlarının güvenliği konusunda yersiz endişelere yol açabileceğinden korkuyor. Doğa Tarihi Koleksiyonlarını Koruma Derneği’nin koruma komitesi başkanı Fran Ritchie, “Bu, doğa tarihi müzelerinde zaten yüzeye çıkan bir şey” dedi. “Ve sonra böyle bir şey kaynadığında, bu zor oluyor.” Kapanıştan bu yana, diğer müzelerin meslektaşlarıyla temasa geçerek hazırlanmış parçaları sergiden mi çıkarmaları yoksa tamamen mi kaldırmaları gerektiğini öğrenmek istediklerini söyledi.
Antik eserlerde arseniğin varlığı nadir değildir. Bayan Ritchie’ye göre element ağırlıklı olarak bir zamanlar kıyafetleri, kitap kapaklarını ve hatta yapay çiçekleri boyamak için kullanılan yeşil pigmentlerde bulunuyor. (Viktorya döneminde insanların ciltlerinin solgun görünmesi umuduyla küçük miktarlarda zehir bile yediklerini söyledi.)
Arsenik, hayvanlarda ve bitkilerde organik olarak oluşabilir, ancak toprakta ve yeraltı suyunda bulunan, zararlı olabilecek inorganik türdür. 1980’lerden önce inorganik arsenik “sabun” tahnitçilikte mumyalama maddesi olarak kullanılıyordu ve zararlı zararlıları uzaklaştırmak için hayvan derisinin iç kısmına uygulanıyordu. Daha sonra deri, hayvanın benzerliğine göre modellenen bir mankenin üzerine yapıştırıldı ve gerçekçi bir montaj oluşturmak için birbirine dikildi.
Ulusal Tahnitçilik Derneği eski başkanı John Janelli, “Bunlar doldurulmuş hayvanlar değil, model heykeller” dedi. Bay Janelli, Delbridge Müzesi’ndeki örneklerin çoğunun 1940’lar ve 1970’ler arasında Sioux Falls’lu bir iş adamı ve avcı olan Henry Brockhouse tarafından elde edildiğini ve derilerin koruma dünyasının ünlü tahnitçiler olan Jonas ailesi tarafından monte edildiğini söyledi.
Bay Brockhouse, 1978’deki ölümüne kadar hayvanları sahibi olduğu West Sioux Hardware mağazasının arkasında camın arkasında sergiledi. 1981 yılında avukatı CJ Delbridge, koleksiyonu açık artırmada satın aldı ve Sioux Falls şehrine bağışladı. Üç yıl sonra eyaletteki az sayıdaki doğa tarihi koleksiyonlarından biri olan Delbridge Müzesi açıldı.
Bayan Ritchie, serginin değerinin Sioux Falls’un ötesine uzandığını, bunun nedeninin kısmen içerdiği türlerin çoğunun artık koruma altında olması olduğunu, dolayısıyla böyle bir koleksiyonun asla tekrarlanamayacağını söyledi. Tahnitçiliğin paha biçilmez bir öğretim aracı olduğunu ve “bir hayvana vahşi doğada güvenli bir şekilde mümkün olmayacak şekilde yaklaşma fırsatı” sağladığını söyledi. “Eşsiz bir deneyim yaratıyor.”
29 Ağustos’taki basın toplantısında konuşan Great Plains Hayvanat Bahçesi’nin genel müdürü Becky Dewitz’e göre, yapılan değerlendirmede koleksiyonun en az yüzde 45’inin aşınma ve yıpranma belirtileri gösterdiği sonucuna varıldı. Kimyasal analizde bineklerin yüzde 79,5’inde arsenik testi pozitif çıktı.
Bayan Ritchie, konservatörlerin genellikle 1980’lerden önceki herhangi bir tahnitçiliğin muhtemelen arsenik sabunundan yapıldığını varsaydığını söyledi. Maddenin iç tarafa sürülmüş olması, montaj yaşlandıkça derinin mankenden soyulduğu dikişlerde arseniğin açığa çıkması anlamına geliyor.
29 Ağustos’taki Belediye Meclisi toplantısında Bayan Dewitz, zebra, fil ve zürafa da dahil olmak üzere müzedeki daha büyük hayvanların birçoğunun bozulmaya uğramış fotoğraflarını gösterdi. “15 fit boyunda olsanız bile yer çekimi ve yaş iyi değil” dedi. Bildirilen arsenik seviyeleri kilogram başına 0,5 ila 54,6 miligram arasında değişiyordu.
Ancak Ulusal 11 Eylül Anıtı ve Müzesi’nde tehlikeli koleksiyonlar konusunda uzmanlaşmış bir nesne konservatörü olan Kerith Schrager, bu tür verilerin genellikle maruz kalma riski hakkında çok az şey söylediğini söyledi. Bayan Schrager, “Masamın üzerine bir şişe alkol bırakabilirim ama onu asla açmazsam, dokunmazsam veya içmezsem, buna maruz kalmam” dedi.
Arseniğe maruz kalma yolu önemlidir. En zararlı olanı yutulması, ardından solunması ve ardından ciltle temasıdır. Bayan Schrager, gıdalardaki arsenik seviyeleri için kilogram başına miligramın yaygın bir doz ölçümü olduğunu, ancak müze çalışanlarının veya ziyaretçilerin kimyasala maruz kalabileceği ana yollar olan yüzey veya hava kirliliğini değerlendirmek için yararlı olmadığını söyledi.
Bayan Schrager, bu riski doğru bir şekilde belirlemek için kapsamlı bir maruz kalma değerlendirmesinin gerekli olduğunu söyledi. Bu, bir ziyaretçinin “işlerini yaparken” nefesinin izlenmesini ve çapraz kontaminasyonu test etmek için dokunduğu her şeyden sürüntü örnekleri almayı içerir. Müzeler daha sonra gerekirse ayarlamalar yapabilir; B. montaj parçalarını hava geçirmez cam kutulara kapatarak veya takozları arsenik içeren pestisitler olmadan yeniden tasarlamak için tahnitçilerle birlikte çalışarak.
Ancak Bayan Dewitz bunun yüksek bir bedeli olduğunu söyledi. Klimayı iyileştirmek için müzenin cam takılması ve havalandırma sisteminin iyileştirilmesi 4,2 milyon dolara kadar mal olabilir; Koleksiyon için yeni bir binanın maliyeti 14 milyon dolara kadar çıkabilir.
Sioux Falls sakinleri belediye meclisi toplantısında duygusal tepki gösterdi. Bay Brockhouse’un en küçük kızı Beverly Bosch, “Ruhum bozuldu” dedi. “Bu babamın hayatıydı.”
15 Eylül’de Sioux Falls belediye başkanı Bay TenHaken, mülkün artık şehir için yararlı olmadığını işaretleyerek tahnitçilik koleksiyonunu ortadan kaldırmak için bir plan geliştirmek üzere yeni bir görev gücünün toplandığını duyurdu. Ancak bu gerçekleşse bile, hayvanların çoğu korunan türler olarak kabul edildiğinden federal ve eyalet yasalarını incelemek ve koleksiyonla ne yapılacağını bulmak zor olacaktır.
Bay Neitzert, “Bunlar sanat eseri gibidir” dedi. “Sanat eserlerini hafife almadan atmayın.”
Bay TenHaken, belediyenin koleksiyonu basitçe çöp sahasına atmayacağını yineledi. 29 Ağustos’taki basın toplantısında “Bunun gibi eserlere Papa John’un pizza kutusu gibi davranmayacağız” dedi.
Ancak bazı Sioux Falls sakinleri hayvanların sergilenmeye devam etmesini istiyor. Bu kampanyaya ait bir Facebook sayfasının 15.000’den fazla takipçisi var. Bay Neitzert, belediyenin durumu bağımsız olarak değerlendirmesi için bir restoratör tutmasını önermek istiyor.
Bir zamanlar West Sioux Hardware’e ait olan binanın sahibi John Sweets, koleksiyonun kurtarılmasına yardımcı olma konusunda kişisel bir sorumluluk hissettiğini çünkü binanın eski içeriğinin büyüsünü hatırlayan yaşlı sakinler tarafından sık sık durdurulduğunu söyledi.
Alan şu anda bir depo olarak işlev görüyor, ancak Bay Sweets burayı bir sanatçılar pazarına dönüştürmeyi hayal ediyor, belki de her yere doldurulmuş hayvan binekleri dizilmiş: fil burada, zürafa ve su aygırı orada. Hayvanat bahçesi artık hayvanları barındıramayacak hale geldiğinde, “onları gidebilecekleri bir yere taşıyacağız” dedi. “Ve tesadüfen benim de bir evim var.”
Delbridge Doğa Tarihi Müzesi olarak adlandırılan bu cazibe merkezi, altı kıtadan gelen yaklaşık 150 hayvanın, her biri doğal yaşam alanlarını tasvir eden bir diorama içinde dikkatlice konumlandırıldığı, ülkedeki en etkileyici tahnitçilik koleksiyonlarından birine ev sahipliği yapıyordu. Burada ziyaretçiler (sabit) bir kanguru sürüsü, sıçrayan bir aslan, bambu yiyen bir panda ve çok daha fazlasıyla yakından tanışma fırsatı buldu.
18 Ağustos’ta Sioux Falls ve Great Plains Hayvanat Bahçesi yetkilileri, hayvan örnekleri yaşlandıkça personel ve ziyaretçilerin kimyasal maddelere maruz kalma riskinin arttığını gerekçe göstererek Delbridge Müzesi’nin yaklaşık 40 yıl sonra kapanacağını duyurdu. 29 Ağustos’ta Facebook’ta canlı yayınlanan bir basın toplantısında, hayvan preparatlarının çoğunun hamilelik komplikasyonlarına, kansere ve hatta ölüme neden olabilecek bir zehir olan arsenik içerdiğini belirttiler.
Sioux Falls Belediye Başkanı Paul TenHaken konferansta şunları söyledi: “Kamuya açık sergilerimizden birinde kanserojen olduğu bilinen bir madde varsa, işi şansa bırakamayız.” Sioux Falls Bölge Savcısı Dave Pfeifle, “arsenik söz konusu olduğunda kabul edilebilir bir risk seviyesi olmadığını” ekledi.
Ancak müzenin kapatılması Sioux Falls sakinlerinin tepkisine yol açtı; bu sakinlerin çoğu tahnitçilik koleksiyonunu ziyaret etmeyle ilgili güzel anılara sahip ve bu kararın koleksiyondan kurtulmaya yönelik ilk adım olmasından korkuyor. Bazıları şehrin risk konusunda şeffaf olmadığına inanırken, diğerleri hayvanat bahçesinin yeni turistik mekanlara yer açmak için müzeyi ortadan kaldırmak istediğinden şüpheleniyor.
Sioux Falls Belediye Meclisi üyesi Greg Neitzert, kapatmayı kendisi ve diğer belediye meclisi üyeleri için şok olan “birdenbire” bir karar olarak nitelendirdi. Gerekçenin “koku testini geçemediği”ni, riskin tek başına müzenin kapanmasına yol açmaması gerektiğini söyledi.
Konservatörler genel olarak müzenin kapatılmasının antika koleksiyonlarının güvenliği konusunda yersiz endişelere yol açabileceğinden korkuyor. Doğa Tarihi Koleksiyonlarını Koruma Derneği’nin koruma komitesi başkanı Fran Ritchie, “Bu, doğa tarihi müzelerinde zaten yüzeye çıkan bir şey” dedi. “Ve sonra böyle bir şey kaynadığında, bu zor oluyor.” Kapanıştan bu yana, diğer müzelerin meslektaşlarıyla temasa geçerek hazırlanmış parçaları sergiden mi çıkarmaları yoksa tamamen mi kaldırmaları gerektiğini öğrenmek istediklerini söyledi.
Antik eserlerde arseniğin varlığı nadir değildir. Bayan Ritchie’ye göre element ağırlıklı olarak bir zamanlar kıyafetleri, kitap kapaklarını ve hatta yapay çiçekleri boyamak için kullanılan yeşil pigmentlerde bulunuyor. (Viktorya döneminde insanların ciltlerinin solgun görünmesi umuduyla küçük miktarlarda zehir bile yediklerini söyledi.)
Arsenik, hayvanlarda ve bitkilerde organik olarak oluşabilir, ancak toprakta ve yeraltı suyunda bulunan, zararlı olabilecek inorganik türdür. 1980’lerden önce inorganik arsenik “sabun” tahnitçilikte mumyalama maddesi olarak kullanılıyordu ve zararlı zararlıları uzaklaştırmak için hayvan derisinin iç kısmına uygulanıyordu. Daha sonra deri, hayvanın benzerliğine göre modellenen bir mankenin üzerine yapıştırıldı ve gerçekçi bir montaj oluşturmak için birbirine dikildi.
Ulusal Tahnitçilik Derneği eski başkanı John Janelli, “Bunlar doldurulmuş hayvanlar değil, model heykeller” dedi. Bay Janelli, Delbridge Müzesi’ndeki örneklerin çoğunun 1940’lar ve 1970’ler arasında Sioux Falls’lu bir iş adamı ve avcı olan Henry Brockhouse tarafından elde edildiğini ve derilerin koruma dünyasının ünlü tahnitçiler olan Jonas ailesi tarafından monte edildiğini söyledi.
Bay Brockhouse, 1978’deki ölümüne kadar hayvanları sahibi olduğu West Sioux Hardware mağazasının arkasında camın arkasında sergiledi. 1981 yılında avukatı CJ Delbridge, koleksiyonu açık artırmada satın aldı ve Sioux Falls şehrine bağışladı. Üç yıl sonra eyaletteki az sayıdaki doğa tarihi koleksiyonlarından biri olan Delbridge Müzesi açıldı.
Bayan Ritchie, serginin değerinin Sioux Falls’un ötesine uzandığını, bunun nedeninin kısmen içerdiği türlerin çoğunun artık koruma altında olması olduğunu, dolayısıyla böyle bir koleksiyonun asla tekrarlanamayacağını söyledi. Tahnitçiliğin paha biçilmez bir öğretim aracı olduğunu ve “bir hayvana vahşi doğada güvenli bir şekilde mümkün olmayacak şekilde yaklaşma fırsatı” sağladığını söyledi. “Eşsiz bir deneyim yaratıyor.”
29 Ağustos’taki basın toplantısında konuşan Great Plains Hayvanat Bahçesi’nin genel müdürü Becky Dewitz’e göre, yapılan değerlendirmede koleksiyonun en az yüzde 45’inin aşınma ve yıpranma belirtileri gösterdiği sonucuna varıldı. Kimyasal analizde bineklerin yüzde 79,5’inde arsenik testi pozitif çıktı.
Bayan Ritchie, konservatörlerin genellikle 1980’lerden önceki herhangi bir tahnitçiliğin muhtemelen arsenik sabunundan yapıldığını varsaydığını söyledi. Maddenin iç tarafa sürülmüş olması, montaj yaşlandıkça derinin mankenden soyulduğu dikişlerde arseniğin açığa çıkması anlamına geliyor.
29 Ağustos’taki Belediye Meclisi toplantısında Bayan Dewitz, zebra, fil ve zürafa da dahil olmak üzere müzedeki daha büyük hayvanların birçoğunun bozulmaya uğramış fotoğraflarını gösterdi. “15 fit boyunda olsanız bile yer çekimi ve yaş iyi değil” dedi. Bildirilen arsenik seviyeleri kilogram başına 0,5 ila 54,6 miligram arasında değişiyordu.
Ancak Ulusal 11 Eylül Anıtı ve Müzesi’nde tehlikeli koleksiyonlar konusunda uzmanlaşmış bir nesne konservatörü olan Kerith Schrager, bu tür verilerin genellikle maruz kalma riski hakkında çok az şey söylediğini söyledi. Bayan Schrager, “Masamın üzerine bir şişe alkol bırakabilirim ama onu asla açmazsam, dokunmazsam veya içmezsem, buna maruz kalmam” dedi.
Arseniğe maruz kalma yolu önemlidir. En zararlı olanı yutulması, ardından solunması ve ardından ciltle temasıdır. Bayan Schrager, gıdalardaki arsenik seviyeleri için kilogram başına miligramın yaygın bir doz ölçümü olduğunu, ancak müze çalışanlarının veya ziyaretçilerin kimyasala maruz kalabileceği ana yollar olan yüzey veya hava kirliliğini değerlendirmek için yararlı olmadığını söyledi.
Bayan Schrager, bu riski doğru bir şekilde belirlemek için kapsamlı bir maruz kalma değerlendirmesinin gerekli olduğunu söyledi. Bu, bir ziyaretçinin “işlerini yaparken” nefesinin izlenmesini ve çapraz kontaminasyonu test etmek için dokunduğu her şeyden sürüntü örnekleri almayı içerir. Müzeler daha sonra gerekirse ayarlamalar yapabilir; B. montaj parçalarını hava geçirmez cam kutulara kapatarak veya takozları arsenik içeren pestisitler olmadan yeniden tasarlamak için tahnitçilerle birlikte çalışarak.
Ancak Bayan Dewitz bunun yüksek bir bedeli olduğunu söyledi. Klimayı iyileştirmek için müzenin cam takılması ve havalandırma sisteminin iyileştirilmesi 4,2 milyon dolara kadar mal olabilir; Koleksiyon için yeni bir binanın maliyeti 14 milyon dolara kadar çıkabilir.
Sioux Falls sakinleri belediye meclisi toplantısında duygusal tepki gösterdi. Bay Brockhouse’un en küçük kızı Beverly Bosch, “Ruhum bozuldu” dedi. “Bu babamın hayatıydı.”
15 Eylül’de Sioux Falls belediye başkanı Bay TenHaken, mülkün artık şehir için yararlı olmadığını işaretleyerek tahnitçilik koleksiyonunu ortadan kaldırmak için bir plan geliştirmek üzere yeni bir görev gücünün toplandığını duyurdu. Ancak bu gerçekleşse bile, hayvanların çoğu korunan türler olarak kabul edildiğinden federal ve eyalet yasalarını incelemek ve koleksiyonla ne yapılacağını bulmak zor olacaktır.
Bay Neitzert, “Bunlar sanat eseri gibidir” dedi. “Sanat eserlerini hafife almadan atmayın.”
Bay TenHaken, belediyenin koleksiyonu basitçe çöp sahasına atmayacağını yineledi. 29 Ağustos’taki basın toplantısında “Bunun gibi eserlere Papa John’un pizza kutusu gibi davranmayacağız” dedi.
Ancak bazı Sioux Falls sakinleri hayvanların sergilenmeye devam etmesini istiyor. Bu kampanyaya ait bir Facebook sayfasının 15.000’den fazla takipçisi var. Bay Neitzert, belediyenin durumu bağımsız olarak değerlendirmesi için bir restoratör tutmasını önermek istiyor.
Bir zamanlar West Sioux Hardware’e ait olan binanın sahibi John Sweets, koleksiyonun kurtarılmasına yardımcı olma konusunda kişisel bir sorumluluk hissettiğini çünkü binanın eski içeriğinin büyüsünü hatırlayan yaşlı sakinler tarafından sık sık durdurulduğunu söyledi.
Alan şu anda bir depo olarak işlev görüyor, ancak Bay Sweets burayı bir sanatçılar pazarına dönüştürmeyi hayal ediyor, belki de her yere doldurulmuş hayvan binekleri dizilmiş: fil burada, zürafa ve su aygırı orada. Hayvanat bahçesi artık hayvanları barındıramayacak hale geldiğinde, “onları gidebilecekleri bir yere taşıyacağız” dedi. “Ve tesadüfen benim de bir evim var.”